Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο

Κοινωνία, Επικοινωνία, Φαντασία και άλλα

Archive for Μαρτίου 2022

Ο Ρασπούτιν του τριωδίου

Posted by vnottas στο 19 Μαρτίου, 2022

Ένα ποίημα  του Λευτέρη Μανωλά

«RASPUTIN»

Ήτανε τέτοιες  οι μέρες

 αρχή τριωδίου

Οι εσπερίδες γίναν του συρμού

Οι βραδιές παντού

γέμιζαν μελωδίες, ρυθμούς

Ο καθένας, αναζητούσε ένα νεύμα

Μια, εύκολη, δικαιολογία

για ένα πλάνεμα

*

Όσοι μένανε, άβουλοι,

καθιστοί στην  πολυθρόνα

επειδή, δήθεν,

δεν ξέρανε το χορό

εδώ παραμένουνε και τώρα

*

Είναι τα πόδια που δεν τα ορίζουν

Μα και ταίρι, δεν υπάρχει να ταιριάξουν

Άφωνο το δάκρυσμα, του εσπερινού

*

Ίσως με το βραδινό λικέρ

Ξεγελασθεί, στα όνειρά του

Ν’ ακουσθεί εκείνος ο ρυθμός

που  κάποτε,

δεν θέλησε να χορέψει…

Posted in ΠΟΙΗΜΑΤΑ | Με ετικέτα: , | Leave a Comment »

Καθώς η σφύρα εκτοξεύεται, ο χειρούργος κόβει αποφασιστικά και κάποιοι προτιμούν να αναβάλουν, εγώ ανακαλύπτω το μυστικό του τυχαίου των ανθρώπων

Posted by vnottas στο 16 Μαρτίου, 2022

 

Τέσσερα πρόσφατα ποιήματα του Νίκου Μοσχοβάκου

 

ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ ΓΙΑ ΡΕΚΟΡ

Στάθηκε στη βαλβίδα αγέρωχος

έτοιμος να ρίξει τη σφύρα

μακριά όσο κανείς άλλος

έτοιμος να δικαιώσει τον χορηγό του

αποφασισμένος για νέο παγκόσμιο ρεκόρ.

Ένιωθε τα μπράτσα του γρανιτένια

το αίμα του πυρέσσον

να διαρρέει τις φλέβες του

με τις οδηγίες του προπονητή του φάρμακο

πεμπτουσία της προσδοκώμενης επιτυχίας.

Σήκωσε το βλέμμα του στον ουρανό

στριφογύρισε με χάρη χορευτή

αισθάνθηκε τη μέση του εύρυθμη

κι όταν ολοκλήρωσε τον παλμό

εξαπέλυσε τη σελήνη – σφύρα

ενώ μ’ άναρθρες κραυγές λαρυγγισμούς

συνόδευσε την πτήση της πάνω απ’ τον στίβο

και ναι! Επιτέλους προσγειώθηκε

κι άφησε τα ίχνη της στο έδαφος.

Στις κερκίδες παραληρούν τα πλήθη

καθώς ο εκφωνητής αναγγέλλει

την καταμέτρηση της βολής

ενώ οι αντίπαλοί του με κακεντρεχείς σκέψεις

αναγνωρίζουν ότι η συνταγή της πεμπτουσίας

είναι όχι μόνο αλάθητος αλλά και ασφαλής.

Νέο παγκόσμιο ρεκόρ η επίδοσή του

ο χορηγός δεν θα τον εγκαταλείψει

οι ομοεθνείς του θεατές νιώθουν περηφάνια

κι έπαρση αδιαφιλονίκητη.

Ολόχρυσο μετάλλιο κοσμεί τώρα το στήθος του

σαν ένδοξος ολυμπιονίκης, καμαρώνει

κι ο άξιος προπονητής του χαμογελά

γιατί καλώς γνωρίζει να εντοπίζει

και να τροφοδοτεί τους αθλητές του

με την αλάθητη πεμπτουσία νίκης.

Στους ψιθύρους και τ’ αποκαλυπτικά σχόλια

κλείνει τ’ αυτιά του ερμητικά.

Άστους να λένε, άστους να συκοφαντούν

ψιθυρίζει ενώ σημαίες κυματίζουν

και σκεπάζουν την πλαστότητα του φωτός

και του κατορθώματος την ανομολόγητη πηγή

αμαρτία θανάσιμη, ευρέως διαδεδομένη.

*

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου »

Posted in ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΑ ΦΙΛΩΝ | Με ετικέτα: | Leave a Comment »