Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο

Κοινωνία, Επικοινωνία, Φαντασία και άλλα

Archive for Απρίλιος 2023

Μυθικοί ήρωες ασκεπείς και (ποιητικά) αναμεμειγμένοι

Posted by vnottas στο 29 Απριλίου, 2023

… σε ένα ποίημα του Λευτέρη Μανωλά

ΔΙΧΩΣ ΣΤΕΜΜΑ

Τα σκεφτόμουν όλα

σα να ήμουν εσύ!

Όπως ανάγγειλαν οι

μαντατοφόροι, ένας

τέως!

Η Λίνδος δεν είχε απωλέσει

το κλέος το παλιό της

ακόμα

ούτε και το θερμό της

κλίμα

Σαν έφθασα εδώ, με μια

ολοκαίνουργια  πεντηκόντορο

διωγμένος

με πρωτοστάτες, λογάδες

πεντηκόνταρχους

που τους νόμιζα, δικούς μου

Όμως δεν το περίμενα

ερχόμενος

από το Φορωνικό Άστυ

να τύχω τέτοιας φιλοξενίας

από τους συμπατριώτες

και αυτόν τον ίδιο τον

Τληπόλεμο

Τώρα, μετά τα τόσα

χρόνια

ο νους μου έτρεξε στα

πριν

Στις ατελέσφορες ορκωμοσίες

κορυφαίων

στο Συμβούλιο των Προεστών

Στα Προπύλαια τις λαϊκές

συγκεντρώσεις

Τις πυρκαγιές στα λαδάδικα

Το φιάσκο της επανόδου

Τον αποχαιρετισμό  των παιδιών και

γυναίκας

που τράβηξαν κατά την Αυλή του

Κάρανου

Μέχρι που εκείνη την ασέληνη

νύχτα

κρυφά λίγοι, πιστοί μου βαθμοφόροι

με φυγάδευσαν με νεότευκτο

σκαρί

Ταξίδι δύσκολο, με νοτιά

διαολεμένο

ξερατά στο κατάστρωμα

κόντρα, μερόνυχτα, τα κουπιά

μέχρι που μπήκαμε στο

απάνεμο λιμανάκι της Λίνδου

όπου παιδάκι, θυμάμαι, έκανα

βουτιές

ανήξερος πως θάκανα και

γέρος.

Μέρες τώρα στην αναμονή του

Μελάμποδα

Ύστατη ελπίδα, μιας κι ο

Ιπποκράτης

άφαντος κατά τα μέρη της

Σκυθίας

Μια ο κακός καιρός, μια

το κοκκινόχωμα της ερήμου

ίσα που κατάφερνα αναπνοή να

πάρω

Ώσπου αίφνης αντίκρυσα από

ψηλά

τον εαυτό μου  ανάσκελα στην

τάβλα

με τα μάτια μου θεόκλειστα

Σε λίγο το ιερατείο με τα

θυμιατά

επιβεβαίωναν το γεγονός

Οι γραμματείς των κληρονόμων

ετοίμαζαν τη λίστα των αλησμόνητων

καλεσμένων

Δεν έλειψαν μήτε ο Τρίοπας

μήτε κι ο Αμφίλοχος

Ο Δαναός κι’ ο Περσέας από τους

πρώτους

Μα ο Ορέστης ξεχωριστά, σαν άλλης

δυναστείας

Σε τιμητικές, ως πρέπει, θέσεις

ισάξιες

για τον Τημένεο και το Φείδωνα

και συνεχίζονταν τα προσκαλέσματα

σαν γάμος νάναι και παραπάνω, με

μελεκούνια

Να πάνε άδειες και γεμάτες

να  γυρίσουν οι διήρεις

Κι εγώ στη δρύινη οροφή

θρονιασμένος

σκεφτόμουν, στέμμα που θα τόβρουν

μιας και πια δε τόχα

από σπάνιο κορμό μονόξυλο

φερτρό

με καμάρι περισσό να το στολίσουν

Κι ώ του θαύματος

βρήκαν ζηλευτό

πάνω σε βασκικό λάβαρο

χρυσοκέντητο.

και  μ’ αυτό το ετυλίξαν!

Οι ξένοι με κόντρα τον ήλιο, στο

κατρακύλισμα του

κι ούτε που κατάλαβαν τη διαφορά

πως μια ζωγραφιά του ήταν…

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΣ

Posted in ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΑ ΦΙΛΩΝ | Με ετικέτα: | Leave a Comment »

Όνειρα χρονικά προσδιορισμένα…

Posted by vnottas στο 25 Απριλίου, 2023

Καθώς ο στρατός του Χρόνου προελαύνει ακαταμάχητος προς την ακινησία και ενώ το Αυτοδικείο  -στη μοναχική του απαρτία- συνεδριάζει, οι εναπομείνασες ελπίδες καταλήγουν σε όνειρο Έρωτα. Πάλι!

Τρία πρόσφατα ποιήματα του Νίκου Μοσχοβάκου

Λάδι σε καμβά + ηλεκτρονική επεξεργασία
.

Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Με πειθαρχία απόλυτη

και με αφόρητη συνέπεια

τα λεπτά της ώρας

βαδίζουν παρατεταγμένα

διαγράφοντας την τροχιά του χρόνου

χωρίς αισθηματική ολιγωρία

χωρίς υπολογισμούς μεροληπτικούς

με προορισμό το αιώνιο κενό

και την απέραντη εκκρεμότητα.

.

Μια-μια οι στιγμές

ακολουθούν η μία την άλλη

και συμπληρώνουν της ζωής μας

το πεπερασμένο εύρος

αφήνοντας πίσω τους

στης μνήμης το ίχνος

ό,τι ωραίο ζήσαμε κάποτε.

.

Και η παρέλαση του χρόνου

αδιάκοπα συνεχίζεται

στους αιώνες των αιώνων.

Μόνη προσμονή

το μετά βεβαιότητος

προσδοκώμενο μέλλον.

.

ΣΤΟ ΕΔΩΛΙΟ

Απέναντί του στο εδώλιο

καθόταν ο εαυτός του

με βαριές κατηγορίες.

Πώς να τον δικάσει όμως

αφού εκείνος γνώριζε

λεπτομερώς τον τρόπο

που σκεπτόταν;

Έτσι αυστηρά φερόμενος

του επέβαλε δυσανάλογη ποινή.

.

Μετά άρχισε να διαμαρτύρεται

για το αναιτιολόγητο

της σκληρής απόφασης.

Όμως «τα πάντα ρει»

κι έχει ο καιρός γυρίσματα

σκεφτόταν και μειδιούσε.

.

Γεμάτος ελπίδες

περίμενε την εκδίκαση

σε δεύτερο βαθμό

που δεν θα ήταν δικαστής

παρά μόνο κατηγορούμενος.

.

ΕΡΩΤΟΣ ΟΝΑΡ

Πολυκαιρισμένη αρχαία πλάκα

με λόγια της Πυθίας διφορούμενα

και με τα ίχνη της φθοράς του χρόνου

προσπαθούμε να τη διαβάσουμε

προσπαθούμε τις λέξεις να μαντέψουμε

και να βρούμε τη σημασία τους.

.

Τίποτα δε μας βοηθά

κανείς δεν μας οδηγεί

ανεξιχνίαστος χρησμός

κι ανεξήγητος

με μόνο δυο λέξεις ευανάγνωστες

έρωτος… όναρ.

.

Στην πολυκαιρισμένη πλάκα

για ακόμα μια φορά

τα ίδια και τα ίδια.

Posted in ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΑ ΦΙΛΩΝ | Με ετικέτα: | Leave a Comment »

Ψέματα κι Αλήθειες…

Posted by vnottas στο 1 Απριλίου, 2023

Ομολογώ ότι δεν ξέρω πότε ακριβώς γεννήθηκαν οι φίλοι μου. Κι αν τυχόν συνέβη να το μάθω μάλλον τείνω να το διαγράψω απ’ την μνήμη μου (αν και δεν καταφέρνω να ξεχάσω τα δικά μου γενέθλια). Ωστόσο υπάρχουν και εκείνοι των οποίων οι ημέρες επετειακής μνημόνευσης συμπίπτουν με ημερομηνίες έντονες και μνημοπροσελκύουσες. Όπως ο φίλος Νίκος (Μοσχοβάκος) που είναι γεννημένος σαν σήμερα, Πρωταπριλιά ανήμερα. (Άρα Νίκο μου δεν την γλυτώνεις και:) Να τα χιλιάσεις και να σε χαιρόμαστε.
Του Νίκου είναι και τα ποιήματα που αναρτώ σήμερα. Έχουμε και λέμε:
Ένα. Περί του (ομορφούλη) Μύθου που καμάρωνε υπεροπτικά
Δύο. Τα αδιέξοδα ενός φλερτ με την Αφροδίτη της Νάπολης
Τρία. Όπου η Μαρία η Αιγυπτία επιδεικνύει ζήλο και επαγγελματισμό και ως εκ τούτου ανταμείβεται
Τέσσερα. Το ατελέσφορο ψέμα του Δράκοντα, του νομοθέτη
Πέντε. Τι φοβάται άραγε μία χρυσόμυγα;
Έξι. …και όλα αυτά καθώς ένα φορτισμένο αρνητικά ηλεκτρόνιο ψάχνει το κατάλληλο πεδίο για τα πυρηνικά του παιχνίδια

Ο ΟΜΟΡΦΟΥΛΗΣ ΜΥΘΟΣ

 

Όταν εμοιχεύθη

η αλήθεια με το ψεύδος

γεννήθηκα εγώ

καμάρωνε υπεροπτικά

ο ομορφούλης μύθος

κι όλοι μαζευτήκαμε

γύρω του περίεργοι

να τον ακούσουμε.

Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΤΗΣ ΝΑΠΟΛΙ

Αυτή η ολόγυμνη Αφροδίτη

στο μουσείο της Νάπολι

είναι τόσο περίτεχνα άσεμνη

που ξεχνάς τη μαρμάρινη

λευκή υπόστασή της

και τη φλερτάρεις

μέχρις αδιεξόδου.

ΜΑΡΙΑ Η ΑΙΓΥΠΤΙΑ

Η Μαρία η Αιγυπτία

πυρπολημένη από μια σπάνια

επιθυμία φιληδονίας

επεδόθη στην αποτέφρωση

φαντασιώσεων και ονείρων

προκειμένου να ικανοποιήσει

τις προσδοκίες απόλαυσης.

Δεν τσιγκουνεύτηκε παρεκτροπές

και εξάντλησε των αμαρτιών

τον εκτεταμένο κατάλογο

χωρίς να ολιγωρήσει η αθεόφοβη

σε επικίνδυνες συνήθειες

με ρίσκο διαπόμπευσης.

Ήταν όμως τόση η προσήλωση

κι η αυταπάρνησή της

ότι πράττει το επιβεβλημένο

ώστε με ευκολία αργότερα

ανακηρύχθηκε Οσία

για την καλοσύνη και την προσφορά της.

ΤΟ ΨΕΥΔΟΣ ΤΟΥ ΔΡΑΚΟΝΤΑ

Ο νομοθέτης Δράκων

όταν γνώρισε την εταίρα Ευδικία

ντράπηκε να πει τ’ όνομά του

και ψέματα ανέφερε

πως ονομάζεται Επιεικής.

Εκείνη με την πορνική της

διεισδυτικότητα ενόμισε τότε

πως είχε να κάνει

με άνθρωπο θηλυπρεπή

και άτολμο με τις γυναίκες.

Έλαβε μάλιστα το θάρρος

να του ζητήσει να επαιτεί

λίγη κατανόηση κι ισότητα.

Όσο κι αν φαίνεται απίθανο

ο άτεγκτος Δράκων

το έπραξε πρόθυμα

προκειμένου να καλύψει

το ατελέσφορο ψεύδος του.

ΦΟΒΟΣ ΧΡΥΣΟΜΥΓΑΣ

Μια χρυσόμυγα

που κάθισε στο πέτο του Μίδα

ανατρίχιασε στην ιδέα

ότι διέτρεχε τον κίνδυνο

να γίνει χρυσή μύγα

κι έφυγε άρον-άρον.

Ήθελε τη βολή της

να παραμείνει χρυσόμυγα.

ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΠΥΡΗΝΙΚΑ

Ένα αρνητικά φορτισμένο ηλεκτρόνιο

περιφέρεται σα χαμίνι

γύρω από τον πυρήνα ενός ατόμου

κι αναζητεί απεγνωσμένα

μιαν αλάνα για να παίξει.

Προσπερνά με τόση ταχύτητα

τα τοπία της περιφοράς του

που κάποτε αποφασίζει

ότι δεν θα προλάβει να παίξει ποτέ του.

Κι είναι τότε απόγευμα Κυριακής

με μελαγχολία διάχυτη παντού

από πάνω του ένας πυρηνικός ερευνητής

παρατηρεί την αγωνία των ηλεκτρονίων

και προσπαθεί κάθιδρος

ν’ ανακαλύψει οριστικά

την αλήθεια του κόσμου.

Αυτό όμως είναι το πιο δύσκολο παιχνίδι.

Posted in ΠΟΙΗΜΑΤΑ, ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΑ, ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΑ ΦΙΛΩΝ | Με ετικέτα: , | Leave a Comment »