Οι κορασίδες και οι παραχαράκτες
Αναρτήθηκε από τον/την: vnottas στο 26 Ιουλίου, 2024

Δύο ποιήματα του Νίκου Μοσχοβάκου
ΟΙ ΚΟΡΑΣΙΔΕΣ ΤΟΥ ΡΕΝΟΥΑΡ
Οι κορασίδες του Ρενουάρ
με ρόδινα μάγουλα
κι αθωότητα κρίνου στο βλέμμα
συνωμότησαν κατά του ζωγράφου
κι άρχισαν να συναναστρέφονται
με χαμίνια της Χάβρης
κι εταιριζόμενες γυναίκες
της Αβινιόν
μήπως και τις προσέξει
ο ζωγράφος Πικάσο.
Όμως η καλοσύνη τους
είναι αφοπλιστική
η αιωνιότητά τους αδιαπραγμάτευτη
και καταλυτική
ώστε να μη διασαλεύεται η τάξη.
Τα παπαρουνί χείλια τους
αψηφούν τις ασέβειες
και τραγουδούν μελωδικά και τρυφερά
στον ασύγκριτο Ρενουάρ
σονάτες ευχαριστιών.

ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ
Η ανατολή του ήλιου
δεν θα βρει την αλήθεια
στη θέση της.
Παραχαράκτες την μετακίνησαν
στην σκιερή περιοχή του φθόνου.
Στη θέση της
χρωματιστά μπαλόνια
για τις ευφρόσυνες ώρες
με Νέον και Ήλιον
τα ευγενέστερα των αερίων
να τροφοδοτούν τη ζωή μας.
Ανεπαρκείς ασήμαντοι εμείς
χαμογελαστοί και άφρονες
με Νέον και Ήλιον
χωρίς όμως οξυγόνο
μέχρι θανάτου μόνοι.

H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*













































*









suriforshee1988 said
wow!! 54Η σιωπή και ο χρόνος