Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο

Κοινωνία, Επικοινωνία, Φαντασία και άλλα

  • Βόλτα στο ιστολογοφόρο με μουσική του Μάουρο Τζουλιάνι

  • Περισσότερα για το ιστορικό μυθιστόρημα "Κύλικες και Δόρατα": Κλικ στην εικόνα

  • Δημοφιλή άρθρα και σελίδες

  • Οι καιροί που αλλάζουν...

  • Κυκλοφόρησε:

  • Εκδότης: Ι. Σιδέρης ISBN: 978-960-08-0850-6 Σελίδες: 646 Σχήμα: 17×24 Συγγραφέας: Β. Νόττας

  • *

  • ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΦΙΛΩΝ

  • LIBRI RECENTI DI AMICI

  • Κυκλοφόρησε από τις εκδ. Παπαζήση η νέα ποιητική συλλογή του Λευτέρη Μανωλά

  • Ποιήματα και ποιητικά κείμενα από τον Ηλία Κουτσούκο.

  • * Η νέα συλλογή ποιημάτων του Νίκου Μοσχοβάκου.

  • * Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Τηλέμαχου Χυτήρη ¨Ημερολόγιο μιας επιστροφής¨ από τις εκδόσεις ¨Μελάνι¨ .

  • * ¨Απριλίου ξανθίσματα¨. Κυκλοφόρησε η νέα ποιητική συλλογή του Νίκου Μοσχοβάκου, από τις εκδόσεις Μελάνι.

  • Αισθάνθηκε μια δαγκωνιά στη μνήμη. Ήταν το παρελθόν που σαν αδέσποτο σκυλί είχε επιτεθεί στο είναι του. Οι σταγόνες αίμα που έσταξαν κοκκίνισαν τις εικόνες. *** Η νέα ποιητική συλλογή του Νίκου Μυλόπουλου ¨Τέλος της Περιπλάνησης¨. Από τις εκδόσεις ¨Γαβριηλίδης¨

  • *** Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ¨Μελάνι¨ η νέα ποιητική συλλογή του Νίκου Μοσχοβάκου ¨Αιφνίδια και διαρκή¨

  • Ο Θηβαίος στρατηγός Επαμεινώνδας οξυδερκής καθώς ήταν αλλά και θαρραλέος επινόησε πως έπρεπε να διορθώσει την ιστορία χωρίς αναβολές. Ασυμβίβαστος εκστράτευσε κατά της Σπάρτης με τον δαίμονα της υπερβολής κάτι σαν σαράκι να τρώει τα σωθικά του κι επέτυχε ν’ αλλάξει τον ρου τ’ αρχαίου κόσμου. Το πλήρωσε βέβαια στην Μαντίνεια πανάκριβα με τη ζωή του όμως διόρθωσε έστω για μια στιγμή την ανιαρή ιστορία. Δεν ήταν δα και λίγο αυτό. *****

  • Γράφει ο Ηλίας Κουτσούκος

  • ***** Γραφει ο Gianfranco Bettin

  • ***** Γράφει ο Νίκος Μοσχοβάκος

  • Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ Τώρα που τάπαν όλα οι ποιητές εσύ τι θα γράψεις ; μου αντέτεινε η άπτερος Νίκη της Σαμοθράκης. Κι εγώ την αποκεφάλισα.

  • [Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Πορτρέτο του Νίκου - Λάδι] Η ΣΥΜΒΟΥΛΗ Πάντοτε μούδιναν την συμβουλή να γίνω τέλειος. Έτσι μίσησα την τελειότητα κι επιδόθηκα στην λατρεία των ατελειών. Έχω λοιπόν πολλά να κάνω αναζητώντας μέσα από ελλείψεις τον εαυτό μου σε πείσμα των τελειομανών που επαναπαύονται στον μοναδικό δρόμο τους με την σιγουριά του αλάθητου. Εγώ πορεύομαι μες τις αμφιβολίες και τον κίνδυνο του ατελέσφορου στόχου ποτέ παροπλισμένος αφού πάντα μάχομαι. *****

  • [Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Γενάρης 2015] Tα πνευματικά δικαιώματα όλων των εικόνων και των μουσικών που αναδημοσιεύονται εδώ ανήκουν αποκλειστικά και μόνο στους δημιουργούς τους.

  • Σχόλια

    suriforshee1988's avatarsuriforshee1988 στη Οι κορασίδες και οι παραχ…
    Άγνωστο's avatarΑνώνυμος στη Οι χαρταετοί θα επιστρέψουν κα…
    Άγνωστο's avatarΑνώνυμος στη Σκηνές από τη δεκαετία του…
    Jude's avatarJude στη Ευτυχισμένους έρωτες δεν …
    Άγνωστο's avatarΑνώνυμος στη Ποιητικές παραβολές ή  Ο…

  • Βιβλία και άλλα κείμενα

    Κοινωνία, επικοινωνία, εξουσία: Από τον Βωμό και τον Άμβωνα στην οθόνη. Η περίοδος της προφορικότητας και οι επικοινωνητές της. Μια κοινωνιολογική προσέγγιση στην ιστορία της επικοινωνίας και των μέσων. Εκδότης: Ι. Σιδέρης. Συγγραφέας: Βασίλης Νόττας. Σειρά: Δημοσιογραφία και ΜΜΕ. Έτος έκδοσης: 2009 . ISBN: 960-08-0468-0. Τόπος Έκδοσης: Αθήνα Αριθμός Σελίδων: 302 Διαστάσεις: 24χ17 Πρόλογος: Κώστας Βεργόπουλος. Αποσπάσματα στο Ιστολογοφόρο: κλίκ στην εικόνα

  • Συλλογή κειμένων: ΜΜΕ, κοινωνία και πολιτική. Ρόλος και λειτουργία στη σύγχρονη Ελλάδα. Επιμέλεια: Χ. Φραγκονικολόπουλος Εκδόσεις Ι. Σιδέρης, 2005 Αριθμός σελίδων 846. ISBN 960-08-0353-6, Κείμενο Β. Νόττας: ¨Επικοινωνιακή και πολιτική εξουσία τον καιρό της επέλασης των ιδιωτών¨ (σελ. 49). Κείμενο στο Ιστολογοφόρο: κλικ στην εικόνα.

  • Β΄Έκδοση. Εκδόσεις Ι. Σιδέρης. NovelBooks. Έτος έκδοσης: 2012. Αριθμός σελίδων: 610. Κωδικός ISBN: 9609989640. Εισαγωγικό σημείωμα στη 2η έκδοση: Γιώργος Σκαμπαρδώνης. Αποσπάσματα στο Ιστολογοφόρο: κλικ στην εικόνα του εξώφυλλου.

  • Vivere pericolosamente Ανθολογία διηγημάτων: 26 ιστορίες από την Ιταλία. Εκδόσεις: Αντίκτυπος. Αθήνα: 2005 Σελίδες: 342. Κείμενο Β. Νόττας: ¨Το διαβατήριο¨. Ανάρτηση στο Ιστολογοφόρο: Κλικ στην εικόνα του εξώφυλλου

  • ΚΡΥΑ ΒΡΥΣΗ Κοινωνική και Οικιστική εξέλιξη: ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ.- Συγγραφείς: Βασίλης Νόττας, Πάνος Σταθακόπουλος. Δήμος Κρύας Βρύσης Εκδόσεις Δεδούση. Σελίδες: 154 Θεσσαλονίκη 1998.

  • Εκδότης: Αρχέτυπο. Συγγραφέας: ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΟΤΤΑΣ. Κατηγορίες: Φανταστική Λογοτεχνία. ISBN 978-960-7928-83-2. Ημερομηνία έκδοσης: 01/01/2002. Αριθμός σελίδων: 512. Αναρτήσεις στο Ιστολογοφορο: κλίκ στην εικόνα του εξώφυλλου.

  • Η «κατασκευή» της πραγματικότητας και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Αθήνα 1998. Πρακτικά διεθνούς συνεδρίου που οργανώθηκε από το Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συλλογικό έργο. Έκδοσεις: Αλεξάνδρεια. Διαστάσεις: 24Χ17. Σελίδες: 634. Κείμενο Β. Νόττας: Κοινωνιολογικες παρατηρησεις πανω στην οπτικοακουστικη αναπαρασταση της συγχρονης ελληνικης πραγματικοτητας. Κείμενο στο Ιστολογοφόρο: κλικ στην εικόνα

  • Α΄Έκδοση Εκδότης ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ Θέμα ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ/ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ Συγγραφέας: Βασίλης Νόττας (Ανώνυμος Ένας)

  • Ενα κείμενο στο βιβλίο του Κώστα Μπλιάτκα ¨Εισαγωγή στο τηλεοπτικό ρεπορτάζ" . Εκδόσεις ¨Ιανός¨ με τίτλο ¨Αξιοπιστία και οπτικό ρεπορτάζ¨

  • Περιοδικό ¨Εξώπολις¨ Τεύχος 12-13. Κείμενο με τίτλο ¨Το ραδιόφωνο των ονείρων. Ένα δοκίμιο περί ήχων φτιαγμένο με επτά εικόνες¨. Στο Ιστολογοφόρο: κλικ στην εικόνα.

  • Συμμετοχή σε λογοτεχνικό παιχνίδι σχετικό με τον (υποτιθέμενο) συγγραφέα Άρθουρ Τζοφ Άρενς. Δημοσιευμένο στο περιοδικό ¨Απαγορευμένος πλανήτης" τεύχος 6 (εκδόσεις ¨Παραπέντε¨). Για το πλήρες κείμενο κλικ στην εικόνα.

  • ¨Το Δεντρο¨ Τεύχος: 17-18 . Βασίλης Νοττας: Συζήτηση για τον κοινωνικό χώρο της Θεσσαλονίκης.

  • Διδακτορική Διατριβή ¨Δημόσια μέσα μαζικής επικοινωνίας και συμμετοχική Πολεοδομία¨. Σελίδες:788. Ψηφιοποιημένη στη βιβλιοθήκη του Παντείου

  • *

  • Συγγραφικά φίλων

    Ποιήματα και ποιητικά κείμενα του Νίκου Μοσχοβάκου (κλικ στην εικόνα)

  • Ποιήματα και ποιητικά κείμενα του Ηλία Κουτσούκου (κλικ στην εικόνα)

  • Μοτο-ταξιδιωτικά από τον Βασίλη Μεταλλινό (κλικ στην εικόνα)

  • Κάποιες απόψεις και άρθρα…

    Η γυναίκα τανάλια * Όταν ο Χάρι Πότερ συνάντησε τα λόμπι * Ο μικρός ήρωας * Πώς έκοψα το κάπνισμα και άλλα

  • …και ένα θεατρικό κείμενο: Ο Λυσίστρατος

    Παρωδία σε επτά σκηνές (κλικ στην εικόνα)

  • Περιπέτειες καρδιάς

    Για τα σχετικά κείμενα, κλικ στην εικόνα

  • Περιπέτειες συγγραφής

    Σημειώσεις για την ερασιτεχνική συγγραφή

Archive for the ‘Τραγούδια της Νάπολης (Moύρολο) και άλλα, στα ελληνικά’ Category

Na Sera E Maggio (Κάποιο βράδυ του Μάη) * Reginella (Ρήγισσά μου) * Tanto per cantare… (Ένα τραγουδάκι χωρίς όνομα)

Η (πορτογαλική) πορτοκαλιά…

Αναρτήθηκε από τον/την: vnottas στο 2 Απριλίου, 2024

Ακόμη ένα φάντο. Από τα πιο όμορφα.

[Η προσπάθεια απόδοσης στα ελληνικά χωρίς τις επαναλαμβανόμενες  στροφές]

Η Πορτοκαλιά

Ο ήλιος εβασίλεψε

κι ένα μικρό κοτσύφι

σε τρυφερή πορτοκαλιά

πάνω, παίρνει μια ανάσα

.

Κι εγώ, αφού εφίλισα

το πορφυρό σου στόμα

στο  λυγερό της τον κορμό

χάραξα τ’ όνομά σου

.

Γύρω τριγύρω στ’ όνομα

με τέχνη και με πάθος

το χέρι μου εσκάλισε

του   έρωτα καρδούλα

.

Και αποκάτω έγραψα

μέρα, μήνα  και χρόνο

να μείνει πάνω στον κορμό

σαν της αγάπης όρκος

.

Μα τώρα στον τραχύ κορμό

βλέπω με νοσταλγία

τα σύμβολα ενός έρωτα

που δεν τα βγάζει πέρα

.

Με ψευδαισθήσεις κι όνειρα

που σκούριασαν στον χρόνο

που σαν τη νιότη έφυγαν

πετάξαν και σκορπήσαν

.

Κι όμως…

.

Είναι αυτή η πορτοκαλιά

ναΐσκος της αγάπης

που ‘χει  ελπίδας μήνυμα

στου σμαραγδιού το χρώμα

.

Οι νύφες ας μαζέψουνε

φύλλα κι ανθούς τ’ ονείρου

στεφάνια για να υφάνουν και

παρθενικές κορδέλες

.

Το πλήρες κείμενο της εκδοχής στα Ελληνικά 

Ο ήλιος εβασίλεψε

κι ένα μικρό κοτσύφι

σε τρυφερή πορτοκαλιά

πάνω, παίρνει [μια] ανάσα

Κι εγώ, αφού εφίλησα

το πορφυρό σου στόμα

στο  λυγερό της τον κορμό

χάραξα τ’ όνομά σου

.

Κι εγώ, αφού εφίλησα

το κόκκινό σου στόμα

στο  λυγερό της τον κορμό

χάραξα τ’ όνομά σου

Γύρω τριγύρω στ’ όνομα

με τέχνη και με πάθος

το χέρι μου εσκάλισε

του   έρωτα καρδούλα

Και αποκάτω έγραψα

μέρα, μήνα  και χρόνο

να μείνει πάνω στον κορμό

σαν της αγάπης όρκος

.

Και αποκάτω έγραψα

την ημερομηνία

να μένει πάνω στον κορμό

σφραγίδα της αγάπης.

Μα τώρα στον τραχύ κορμό

βλέπω με νοσταλγία

τα σύμβολα ενός έρωτα

που δεν τα βγάζει πέρα

Με ψευδαισθήσεις κι όνειρα

που σκούριασαν στον χρόνο

που σαν τη νιότη έφυγαν

πετάξαν και σκορπίσαν

.

Με ψευδαισθήσεις κι όνειρα

που σκούριασαν στον χρόνο

που σαν τα νιάτα έφυγαν

πέταξαν και σκορπίσαν…

Κι όμως…

Είναι αυτή η πορτοκαλιά

ναΐσκος της αγάπης

που ‘χει  ελπίδας μήνυμα

στου σμαραγδιού το χρώμα

Οι νύφες ας μαζέψουνε

φύλλα κι ανθούς τ’ ονείρου

νήματα για να υφάνουν και

παρθενικές κορδέλες

.

Κι οι νύμφες ας μαζέψουνε

φύλλα κι ανθούς τ’ ονείρου

στεφάνια για να φτιάξουν και

παρθενικές κορδέλες

.

Fado Laranjeira

.

Μια ανάγνωση

.

Em tenra laranjeiraAinda pequeninaOnde poisava um melroAo declinar do dia
.
E depois de te beijarA boca purpurinaUm nome ali graveiO teu nome Maria
.
Depois de te beijarA boca purpurinaUm nome ali graveiO teu nome Maria
.
Em volta um coraçãoTambém com arte e jeitoAo circundar teu nomeA minha mão gravou
.
Esculpi-lhe uma dataE o trabalho feitoComo sêlo d’ amorNo tronco lá ficou
.
Esculpi-lhe uma dataE o trabalho feitoComo sêlo d’ amorNo tronco lá ficou
.
Mas no rugoso troncoEu vejo com saudadeO símbolo do amorQue em tempos nos uniu
Cadeia de ilusões
.Da nossa mocidadeQue o tempo enferrujouE que depois partiu
Cadeia de ilusões
.Da nossa mocidadeQue o tempo enferrujouE que depois partiu
E à linda laranjeira
.
Altar pregão d’amorQue tem a cor da esperançaA cor das esmeraldas
Vão as noivas colher
.As simbólicas floresPara tecer num sonhoAs virginais grinaldas
Vão as noivas colher
.As simbólicas floresPara tecer num sonhoAs virginais grinaldas
Vão as noivas colher
.

Σημειώσεις:

  • Πρόκειται για ένα ερωτικό τραγούδι. Η μουσική είναι του παλιού φαντίστα Alfredo Marceneiro (1891-1982) και οι στίχοι του Júlio César Valente.
  • Η ανάγνωση της προσαρμογής στα ελληνικά γίνεται με υπόβαθρο την εκτέλεση του Camané (τραγούδι) και της Marta Pereira da Costa (πορτογαλική κιθάρα).
  • Στην εκτέλεση των Camané και Pereira οι τέσσερις από τις δώδεκα στροφές επαναλαμβάνονται αυτούσιες.
  • Πάνω στην ίδια μουσική υπάρχει ακόμη ένα κείμενο που αναφέρεται στη λυπητερή ιστορία ενός μεθυσμένου ζωγράφου.
  • στην τελευταία επαναλαμβανόμενη στροφή και σε ορισμένες άλλες χρησιμοποίησα εναλλακτικές λέξεις, πχ μαζί με τις νύφες εμφανίζω τις νύμφες. Επί τούτου.

Posted in Fados στα ελληνικά, Τραγούδια της Νάπολης (Moύρολο) και άλλα, στα ελληνικά, ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ - ΣΤΙΧΟΙ | Με ετικέτα: | Leave a Comment »

Τέτοιες μέρες, τέτοια λόγια (Firenze sboccata)

Αναρτήθηκε από τον/την: vnottas στο 18 Μαρτίου, 2024

[

 

Σήμερα είναι Καθαρή Δευτέρα.

Και από το πηγάδι των αναμνήσεων λέω να ανασύρω ολίγη ¨αθυρόστομη¨ Φλωρεντία.

Ο Riccardo Marasco  (1938 –2015) υπήρξε ένας φλωρεντινός τραγουδοποιός και τροβαδούρος.

Η ¨ άπιστη μετάφραση¨ που σας έφτιαξα αφορά στο τραγούδι του ¨Η Κυρία Βεατρίκη¨.

Το σκηνικό μέσα στο οποίο διαδραματίζονται τα στιχάκια είναι το εξής:

Ο αιώνας είναι ο δέκατος τέταρτος. Αρχές.

Ο Μεσαίωνας έχει πάρει να δύει

και η Αναγέννηση έχει ήδη αρχίσει  να δίνει

τους πρώτους καρπούς της.

Η πόλη είναι (φυσικά) η Φλωρεντία…

Και…

 

Η κυρία Βεατρίκη η ωραία

με την φίλη της την κυρά Τερεζίνα

είχαν βγει να ψωνίσουν παρέα

Και [να τι] της λέει με φωνή τσαχπίνα:

ΒΕΑΤΡΙΚΗ:

Σήμερά, αύριο τον παρατάω !

Αλλού θα πάω, φεύγω από δω!

ΤΕΡΕΖΙΝΑ:

Μα τι μου λέτε κυρία Βεατρίκη !

Αφού [όλοι το] λένε πώς ειν΄ τεφαρίκι

κοτζάμ Δάντη να έχεις στο σπίτι.

Μα τι μου λέτε κυρία Βεατρίκη

Μα τι μου λέτε κυρία Βεατρίκη…

 ΒΕΑΤΡΙΚΗ:

Όλα πια καταντήσαν αηδία

Πίστεψέ με άλλο πια δεν αντέχω

Ολημερίς λέει για μια… κωμωδία

και κάτι άσματα ζητάει να προσέχω

Σήμερά ή αύριο τον καταργώ !

Πάει, τελείωσε, φεύγω αποδώ.

ΤΕΡΕΖΙΝΑ:

Μα τι μου λέτε κυρία Βεατρίκη

Όλοι το ’χουνε για δεδομένο

σαν έναν Δάντη έχεις για ερωμένο

ευτυχισμένη πρέπει να ’σαι στο σπίτι…

Μα τι μου λέτε κυρία Βεατρίκη!

ΒΕΑΤΡΙΚΗ:

Αχ να ξέρατε τι τύπος στημένος

Πώς του αρέσει να το παίζει Λέων

τους παπάδες στο πυρ στέλνει ασμένως

την Ιταλία την λέει μπουρδέλο

Σήμερα, αύριο τον παρατώ!

Παίρνω τα ρούχα μου

και όπου βρεθώ!

ΤΕΡΕΖΙΝΑ:

Μα τι μου λέτε κυρία Βεατρίκη !

σπίτι σαν έχεις έναν κοτζάμ Δάντη

είν’ σαν να βρήκες μεγάλο διαμάντι!

Μα τι μου λέτε κυρία Βεατρίκη

Μα τι μου λέτε κυρία Βεατρίκη

ΒΕΑΤΡΙΚΗ:

Όπως κάνουνε όλοι οι χωριάτες

την Θαΐδα την λέει πουτάνα

γράφει στίχους που κανείς δεν θυμάται

και με τα οπίσθια βαράει καμπάνα

Σήμερα, αύριο τον καταργώ ,

δρόμο θα πάρω χωρίς γυρισμό.

ΤΕΡΕΖΙΝΑ:

Αχ, τι μου λέτε κυρία Βεατρίκη !

Αχ, τι μου λέτε κυρία Βεατρίκη !

Μία ανάγνωση

 

La ‘sora Beatrice

Sui’pprincipio di’mmilletrecento

 la Beatrice faceva la spesa

ai’mmercato di Via dell’Ariento

e diceva alla Sora Teresa

«Un giorno o l’altro te lo saluto,

piglio i’ffattuto e me ne vò!» «

.

Ma icchè la mi dice signora Beatrice?

Si credeva la fosse felice

 di avè per amante, nientemeno che Dante,…

ma icchè la mi dice signora Beatrice,

ma icchè la mi dice signora Beatrice?»

.

«Ll’è una cosa che la un si rimedia,

creda a me, non si tira più avanti!

Tutt’iggiorno mi fa la commedia

poi, la notte la passa sui canti…

un giorno o l’altro te lo saluto,

piglio i’ffattuto e me ne vò!»

.

 «Ma icchè la mi dice signora Beatrice?

Si credeva la fosse felice

di avè per amante, nientemeno che Dante,…

ma icchè la mi dice signora Beatrice,

ma icchè la mi dice signora Beatrice?»

.

 «Eh! La sapesse che tipo ll’è quello

co i’ssu fare da gran padreterno

gl’ha chiamato l’italia un bordello

ll’ha mandato anche i preti all’inferno…

un giorno o l’altro te lo saluto,

piglio i’ffattuto e me ne vò!»

.

 «Ma icchè la mi dice signora Beatrice?

Si credeva la fosse felice

di avè per amante, nientemeno che Dante,…

ma icchè la mi dice signora Beatrice,

ma icchè la mi dice signora Beatrice?»

.

«Eh! Come tutta la gente villana

e un cc’è verzi, nessuno rispetta!

Alla Taide, gli ha detto: PUTTANAH! …

poi… coi’cculo gli ha fatto trombetta!

un giorno o l’altro te lo saluto,

piglio i’ffattuto e me ne vò!»

.

«Ma icchè la mi dice signora Beatrice?

Ma icchè la mi dice signora Beatrice?

Τραγουδάει ο Riccardo Marasco

 

Posted in Τραγούδια της Νάπολης (Moύρολο) και άλλα, στα ελληνικά, ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ - ΣΤΙΧΟΙ | Με ετικέτα: , , | Leave a Comment »

Η  πικρή Μαρέμα

Αναρτήθηκε από τον/την: vnottas στο 4 Μαρτίου, 2024

 

Θρύψαλα η καρδιά μου / αν μ΄αφήσεις

Αν φύγεις και αν δεν / ξαναγυρίσεις

 

Η ¨Μαρέμα¨, λατινογενής λέξη με βασικό συστατικό την Θάλασσα (Μάρε), είναι το όνομα μιας εκτεταμένης παράκτιας περιοχής της Ιταλικής χερσονήσου που περιλαμβάνει  μεγάλο τμήμα της κεντρικής Τοσκάνης και το βόρειο  Λάτσιο. Ανατολικά ορίζεται από τα βουνά των Απεννίνων και δυτικά βρέχεται από το Τυρρηνικό πέλαγος.

Η Μαρέμα δεν ήταν δημοφιλής τόπος. Ήταν γεμάτη υγρασία, ελώδη στάσιμα νερά – εστίες μόλυνσης και ευδοκιμούντες κουνουπότοπους.

Κάποτε (τον 19ο αιώνα), όταν οι φυσικοί βιότοποι δεν ήταν ακόμη τόσο δημοφιλείς, αλλά εθεωρούντο (και ήταν) νοσογόνοι πυρήνες για όσους εγκαταστάθηκαν κοντά τους, επιχειρήθηκε η αποξήρανση και η εξυγίανση των βάλτων. Το έργο αποδείχτηκε δύσκολο και τα θύματα,  ανάμεσα στους εργάτες που κλήθηκαν να το υλοποιήσουν, πολλά.

Έτσι η Μαρέμα έγινε ¨καταραμένη¨ (Μαρέμα μαλεντέτα).

Και μάλιστα, όποιος ήθελε να βρίσει χωρίς όμως να τα βάλει κατ’ ανάγκην με τα τυχόν  υπερφυσικά πλάσματα που κυκλοφορούσαν στην ομίχλη, μπορούσε να τα βάλει μαζί της [αναφωνώντας π.χ.: (σ)πόρκα (βρωμερή) Μαρέμα, ή Μαρέμα μαγιάλα (γουρούνα)].

Εγώ, όταν πρωτοπήγα στην Φλωρεντία,  αυτά τα πράγματα τα αγνοούσα, και πιθανότατα θα τα αγνοούσα για πολύ ακόμη, εάν δεν υπήρχαν αφενός τα Σπίτια του Λαού, όπου ακούγονταν συχνά τα λαϊκά – δημοτικά τραγούδια της Τοσκάνης και αφετέρου οι μουσικόφιλοι συμφοιτητές μου.

Εξηγούμαι: Τα σπίτια του λαού (κάζε ντελ πόπολο) ήταν μικρές εργατικές, πολιτικές και πολιτιστικές λέσχες όπου εκτός από το απαραίτητο Καφέ – Μπαρ (με προσιτές τιμές ακόμη και εάν κατανάλωνες τον καφέ σου καθιστός) διοργάνωναν εκδρομές, διαλέξεις, ποδοσφαιρικούς αγώνες, (π.χ. παντρεμένοι κόντρα στους ανύπαντρους), τόμπολες με βρώσιμα έπαθλα και φεστιβάλ δημώδους τραγουδιού.

Εκεί πρωτάκουσα το τραγούδι της Μαρέμας.

Το ξανάκουσα την περίφημη περίοδο του ’68. Αν και τραγούδι με παράπονο, χωρίς επαναστατικές εξάρσεις, υπήρξε ταιριαστό μουσικό υπόβαθρο τις νύχτες των φοιτητικών καταλήψεων,

Το ξαναβρήκα τυχαία σκαλίζοντας το You Tube, Το αναρτώ μαζί με μια πρόχειρη μετάφραση.

.

Δύο στροφές για την καταραμένη Μαρέμα:

Όλοι μου λεν’ Μαρέμα και Μαρέμα

Μα εγώ τη λέω γη καταραμένη

Σβήνει όποιος πάει εκεί – δεν είναι ψέμα

Κι εγώ έχασα αγάπη λατρεμένη

.

Ανάθεμά σε Μαρέμα Μαρέμα

Ανάθεμα και σ’ όποιον σ’ αγαπάει

Τρέμει η καρδιά μου, μου παγώνει το αίμα

Φεύγει η αγάπη μου και με ξεχνάει

.

…και μια πιο αισιόδοξη κατάληξη:

Μα τα λουλούδια να που ξανανθίζουν

Και τα λιβάδια πρασινίζουν πάλι

Όσοι είχαν φύγει, εδώ ξαναγυρίζουν

Μαζί η δική μου Αγάπη, η μεγάλη.

.

Εδώ τραγουδά η Αμάλια Ροντρίγκες

.

Εδώ η Κατερίνα Μπουένο

Και μία ανάγνωση…

.

Στα ιταλικά:

Tutti mi dicon Maremma, Maremma…
Ma a me mi pare una Maremma amara.
L’uccello che ci va perde la penna
Io c’ho perduto una persona cara.

.

Sia maledetta Maremma Maremma
sia maledetta Maremma e chi l’ama.
Sempre mi trema ‘l cor quando ci vai
Perché ho paura che non torni mai.

……………………………………………………………..

Έ rivenuto il fior di primavera,
L’è ritornata la verdura al prato,
L’è ritornato chi prima non c’era,
È ritornato lo mio innamorato. »

Posted in Τραγούδια της Νάπολης (Moύρολο) και άλλα, στα ελληνικά, ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ - ΣΤΙΧΟΙ | Με ετικέτα: , , | Leave a Comment »

Μια που ο Μάης εξακολουθεί να έρχεται…

Αναρτήθηκε από τον/την: vnottas στο 25 Απριλίου, 2013

 ¨Κάποιο βράδυ του Μάη¨:  Μια ακόμη παλιά (1937) ναπολιτάνικη καντσονέτα, αυτή τη φορά με μουσική του Giuseppe Cioffi πάνω σε στίχους του Egidio Pisano.

Εδώ η εκδοχή στα ελληνικά που σας έφτιαξα. Παρακάτω το πρωτότυπο κείμενο στη διάλεκτο της Νεάπολης.

παγκάκι2

 Όταν βρίσκεσαι κοντά μου

σου μιλώ, δε με προσέχεις…

Πού κοιτάς αφηρημένη

κι ούτε που μου απαντάς;

Εγώ σ’ έχω στην καρδιά μου

είμαι πάντα  ερωτευμένος,

μ’ άλλον στο μυαλό σου έχεις

και εμένα με ξεχνάς

 

Κάποτε μου πες  ¨ναι¨…

Δεν το θυμάσαι;

Όποιον για σε πεθαίνει, μην σκοτώνεις…

Μου είπες ναι, του Μάη κάποιο βράδυ

και τώρα έχεις κουράγιο

να μη με θες;

 

Πλάνη κρύβει η ματιά σου

όπως σαν με πρωτοείδες

όπως σαν μου πρωτοείπες:

¨Μόνο εσένα θ’ αγαπώ¨.

Κι όρκο μου ’δωσες ριγώντας

από μας να μείνει κάτι

¨Δε ξεχνιέται η πρώτη αγάπη¨,

μα δεν έμεινε ούτε αυτό.

 

Κάποτε μου πες ¨ναι¨…

Δεν το θυμάσαι;

Όποιον για σε πεθαίνει μην σκοτώνεις…

Μου είπες ναι, του Μάη κάποιο βράδυ

Και τώρα έχεις κουράγιο

να μη με θες;

Με τον Ρέντσο Άρμπορε

Η απόδοση στα ελληνικά (από κάτω η ορχήστρα του Τζενάρο Βεντίτο)

Με τον Ρομπέρτο Μούρολο


Με τη Μίνα

Με τον Μάριο ντελ Μόνακο

Νόττας βάρκες

Na Sera E Maggio 

Quanno vien’a ‘appuntamento
guarde ‘o mare, guard»e ffronne,
si te parlo nun rispunne,
staje distratta comm’a che.
Io te tengo dint»o core,
sóngo sempe ‘nnammurato
ma tu, invece, pienze a n’ato
e te staje scurdanno ‘e me…

Quanno se dice: «Sí!»
tiènelo a mente…
Nun s’ha da fá murí
nu core amante…
Tu mme diciste: «Sí!» na sera ‘e maggio…
e mo tiene ‘o curaggio ‘e mme lassá?!

St’uocchie tuoje nun só’ sincere
comm’a quanno mme ‘ncuntraste,
comm’a quanno mme diciste:
«Voglio bene sulo a te…»
E tremmanno mme giuraste,
cu na mano ‘ncopp»o core:
«Nun se scorda ‘o primmo ammore!…»
Mo te staje scurdanno ‘e me…

Quanno se dice: «Sí!»
tiènelo a mente…
Nun s’ha da fá murí
nu core amante…
Tu mme diciste: «Sí!» na sera ‘e maggio…
e mo tiene ‘o curaggio ‘e mme lassá?!

Posted in Τραγούδια της Νάπολης (Moύρολο) και άλλα, στα ελληνικά | Με ετικέτα: , , , , , , , | Leave a Comment »

Ρήγισσά μου

Αναρτήθηκε από τον/την: vnottas στο 21 Φεβρουαρίου, 2013

Να κι ένα κλασσικό ναπολιτάνικο τραγούδι. Από τα πιο όμορφα. Η Reginella (νεαρή βασίλισσα). Γράφτηκε στη ναπολιτάνικη διάλεκτο από τον Libero Bovio και μελοποιήθηκε από τον Gaetano Lama το 1917. Σε αντίθεση με την μεταγενέστερη Reginella Campagnola (που μεταφράστηκε και τραγουδήθηκε στα ελληνικά, τόσο ως ¨Χωριατοπούλα Ρετζινέλα¨, όσο και παραφρασμένη ως ¨Κορόιδο Μουσολίνι¨), η ναπολιτάνικη Ρετζινέλα δεν μου προκύπτει μεταφρασμένη ή προσαρμοσμένη στα ελληνικά. Τουλάχιστον από μια πρώτη διαδικτυακή έρευνα. Σας έφτιαξα  λοιπόν μια προσαρμογή  (υπό τις συνήθεις προϋποθέσεις)…

imaχges

Αλλά πρώτα οι μουσικές εκτελέσεις:

Από τον Roberto Murolo

Από την Gabriela Ferri

Από τον Diego Moreno

Με ακορντεόν

Η εκδοχή στα ελληνικά που σας ετοίμασα

ν

Ρήγισσά μου

Ανοιχτό ήταν το ντεκολτέ σου

και καπέλο με άνθη φορούσες

με αρτίστες παρέα γυρνούσες

και μιλούσες, θαρρώ, γαλλικά.

Μόλις χτες

κατά τύχη σε είδα,

μόλις χτες

σ’ είδα, στα ξαφνικά…

Τι κι αν σ’ αγάπησα πολύ

Τι κι αν μ’ αγάπησες κι εσύ.

Αφηρημένα πια,

καμιά φορά,

σ’ εμένα η σκέψη σου γυρνά.

imageβs

Τότε, ήσουνα η ρήγισσά μου,

συ μου χάριζες γέλιο και δάκρυ

τα φιλιά μας δεν είχανε άκρη,

τ’ άλλα ήταν για μας περιττά.

Κι η καρδερίνα

μ’ εσέ κελαηδούσε,

πως η ρήγισσα

τον ρήγα αγαπά!

Τι κι αν σ’ αγάπησα πολύ

Τι κι αν μ’ αγάπησες κι εσύ.

Αφηρημένα πια,

σποραδικά,

σ’ εμένα η σκέψη σου γυρνά…

imνages

Καρδερίνα, σαν τι περιμένεις;

του κλουβιού σου την πόρτα έχω ανοίξει

πέτρα πίσω έχει η ρήγισσα  ρίξει

φύγε, πέταξε τώρα και συ.

Μια κυρά ψάξε

να βρεις καινούργια

απ’ την  άλλην

να ’ναι πιο αληθινή.

Τι κι αν σ’ αγάπησα πολύ

Τι κι αν μ’ αγάπησες κι εσύ.

Αφηρημένα πια,

καμιά φορά,

σ’ εμένα η σκέψη σου γυρνά…

αρχείο λήψης (1)

Reginella

Te si’ fatta na vesta scullata,
nu cappiello cu ‘e nastre e cu ‘e rrose…
stive ‘mmiez’a tre o quatto sciantose
e parlave francese…è accussí?

Fuje ll’autriere ca t’aggio ‘ncuntrata
fuje ll’autriere a Tuleto, ‘gnorsí…

T’aggio vuluto bene a te!
Tu mm’hê vuluto bene a me!
Mo nun ce amammo cchiù,
ma ê vvote tu,
distrattamente,
pienze a me!…

Reginè’, quanno stive cu mico,
nun magnave ca pane e cerase…
Nuje campávamo ‘e vase, e che vase!
Tu cantave e chiagnive pe’ me!

E ‘o cardillo cantava cu tico:
«Reginella ‘o vò’ bene a stu rre!»

T’aggio vuluto bene a te!
Tu mm’hê vuluto bene a me!
Mo nun ce amammo cchiù,
ma ê vvote tu,
distrattamente,
pienze a me!…

Oje cardillo, a chi aspiette stasera?
nun ‘o vvide? aggio aperta ‘a cajóla!
Reginella è vulata? e tu vola!
vola e canta…nun chiagnere ccá:

T’hê ‘a truvá na padrona sincera
ch’è cchiù degna ‘e sentirte ‘e cantá…

T’aggio vuluto bene a te!
Tu mm’hê vuluto bene a me!
Mo nun ce amammo cchiù,
ma ê vvote tu,
distrattamente,
pienze a me!…

imχages

Posted in Τραγούδια της Νάπολης (Moύρολο) και άλλα, στα ελληνικά | Με ετικέτα: , , , , , , | Leave a Comment »

Ένα τραγουδάκι χωρίς όνομα

Αναρτήθηκε από τον/την: vnottas στο 4 Φεβρουαρίου, 2013

Αυτό είναι ένα τραγουδάκι χωρίς όνομα, έτσι για να τραγουδάμε, για να κάνουμε κάτι. Τίποτα το εξαιρετικό, είναι ένα τραγουδάκι ντόπιο που μπορείς να το πεις ακόμη κι αν δεν έχεις φωνή.

Φτάνει η υγεία.

Άμα έχεις υγεία τα έχεις όλα.

Φτάνει η υγεία κι ένα ζευγάρι γερά παπούτσια και μπορείς να γυρίσεις όλο τον κόσμο.

Και με συνοδεύω από μόνος μου.

images (4)

Για να ιδώ την ζωή ωραία

κιθάρα πήρα για παρέα

κι όταν η μέρα φεύγει, πάει

να που η καρδιά μου τραγουδάει.

Μπορεί η φωνή μου να ‘ναι λίγη,

μα αρκεί τα βάσανα να πνίγει

κι αν για την όπερα δεν κάνει

για να ονειρεύομαι μου φτάνει.

 Έτσι… τραγουδώ

μα απ’ την καρδιά το κάθε μου τραγούδι.

Στο όνειρό μου ζω

και να που ξεφυτρώνει ένα λουλούδι.

Λουλούδι πασχαλιάς

που με γυρνά στην πρώτη μου αγάπη,

που τα τραγούδια μου τα αγαπούσε,

αλλά εμένα με περιγελούσε.

αρχείο λήψης

Τραγούδια όμορφα, με πάθος

και νοσταλγία κατά βάθος,

που από εσένα έχουν κάτι

σου τραγουδάω με γινάτι.

Σου τραγουδώ, δεν σου φωνάζω

και τ’ άχτι μου καταλαγιάζω,

μα ο ουρανός σαν σκοτεινιάζει

καμιά, για μένα, δε την νοιάζει…

Κι έτσι… τραγουδώ

Κι  απ’ την καρδιά το κάθε μου τραγούδι

Τα όνειρά μου ζω

και να που ξεφυτρώνει ένα λουλούδι

Λουλούδι πασχαλιάς

που με γυρνά στην πρώτη μου αγάπη

που τα τραγούδια μου τα αγαπούσε

αλλά εμένα με περιγελούσε.

Πρόκειται για το Tanto per cantare,   ένα παλιό (1932) λαϊκό τραγουδάκι της Ρώμης γραμμένο από τους Ettore Petrolini και Alberto Simeoni  εν μέρει στην τοπική διάλεκτο.

Εδώ παρακάτω θα το ακούσετε από

τον Νίνο Μανφρέντι

images (7)

την Γκαμπριέλα Φέρι

images (8)

και τους Ρέντζο Αρμπορε και Λουίτζι Προϊέτι σε ζωντανή ηχογράφηση

images (5)

Εδώ η απόπειρα απόδοσης στα ελληνικά

images (1)

Tanto per cantare…

È una canzone senza titolo,
tanto per cantare, per fare qualcosa.
Non è niente di straordinario,
è roba del paese nostro,
che si può cantare pure senza voce.

Basta la salute,
quando c’è la salute c’è tutto.
Basta la salute e un paio di scarpe nuove
puoi girare tutto il mondo,
e mi accompagno da solo.

images (2)

Per fare la vita meno amara
mi sono comprato questa chitarra,
e quando il sole scende e muore
mi sento un cuore cantatore.

La voce è poca ma intonata,
non serve per fare una serenata,
ma solamente a fare in maniera
di farmi un sogno a prima sera.

Tanto per cantare,
perchè mi sento un formicolio nel cuore,
tanto per sognare,
perchè nel petto mi nasca un fiore.

Fiore di lillà
che mi riporti verso il primo amore,
che sospirava le canzoni mie,
e mi intontiva di bugie.

images (3)

Canzoni belle e appassionate
che Roma mia mi ricordate,
cantate solo per dispetto,
ma con una smania dentro il petto.

Io non vi canto a voce piena,
ma tutta l’anima è serena,
e quando il cielo se scolora
di me nessuna si innamora.

Tanto per cantare,
perchè mi sento un formicolio nel cuore,
tanto per sognare,
perchè nel petto mi nasca un fiore.

Fiore di lillà
che mi riporti verso il primo amore,
che sospirava le canzoni mie,
e mi intontiva di bugie.

Posted in Τραγούδια της Νάπολης (Moύρολο) και άλλα, στα ελληνικά, ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ - ΣΤΙΧΟΙ | Με ετικέτα: , , , , , , , , | Leave a Comment »