H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Εγώ, αν ήμουνα θεός,
πρώτους θα καταριόμουνα
τους δημοσιογράφους
(και όχι μόνο ¨κάποιους¨),
που σίγουρα δεν είναι πρόσωπα εκλεκτά
και απ’ όπου κι αν τους πιάσεις
τους έπιασες σωστά.
Κύριοι της Ενημέρωσης για νέα που διψάτε
και που μυαλό διαθέτετε, κι όμως το σπαταλάτε,
κι αντί να πείτε ελεύθερα εκείνο που συμβαίνει
άλλα μας λέτε, τάχατε, πάντα υποχρεωμένοι
από κακά αφεντικά, εμπόρους, καναλάρχες
κι άλλους νέο-εποχικούς, σύγχρονους φεουδάρχες.
Κι έτσι μας βομβαρδίζετε με έγχρωμες εικόνες,
με προέδρους ευσυγκίνητους και με μανούλες μόνες.
Μα τι κουράγιο ειν’ αυτό, οποία γενναιότητα,
να ρίχνεστε στα βάσανα που ’χει η ανθρωπότητα
χωρίς φραγμούς κι αναστολές,
κανίβαλοι, νεκρόφιλοι, μελοδραματικοί,
παμπόνηροι και τελικά κατευχαριστημένοι
αν φτάσατε στα νούμερα, εκείνο που ευφραίνει.
Εν τάξει, ας το παραδεχτώ,
του τύπου η κατάργηση θα ήταν ίσως τρέλα,
μα εγώ αν ήμουνα θεός μπροστά σε τόση αηδία
χάρη δε θα τους έκανα
για τη δημοκρατία!
Αν ήμουνα Θεός εγώ,
πολλών το στόμα θα έκλεινα μια και έξω,
στα πόδια μου ανάμεσα δύσκολα να αντέξω
θα μπόραγα: από υπουργούς, ίσα με κομματάρχες.
Γιατί αυτό που όλοι αυτοί λένε Πολιτική,
είναι παιχνίδι βρώμικο, παιχνίδι εξουσίας
και πυρετός και τύφος
κι αρρώστια κολλητική
Άσε που φέρνουν σ’ ήρωες ιλαροτραγωδίας
στις φάτσες και στο ύφος!
Ψηλά από τον θρόνο μου, (αν μ’ είχατε Θεό
και θέλατε ν’ ακούσετε),
ένα θα ‘χα να πω:
όπως την καταντήσατε, είναι η πολιτική
επάγγελμα αισχρό.
Κι ακόμη προς τον Πλάτωνα, που ‘χει προτείνει ήδη
ως ιδεώδη λύση ¨πολιτικό / φιλόσοφο¨,
θα ‘θελα να προσθέσω:
αυτός που μας προέκυψε στου χρόνου το ταξίδι
μοιάζει, αν όχι είναι,
λιγότερο φιλόσοφος και πιο πολύ αρχίδι.
Είναι σα φούσκα στρογγυλή, χωρίς γνώθι σαυτόν.
Μετρ των οφθαλμαπατών τον κόσμο τριγυρίζει
και άδεια λόγια, απατηλά, με ζέση ξεφουρνίζει.
Και εσάς τα κομματόσκυλα και όλο σας το σόι
καμιά δεν έχω όρεξη να ξαναξεφωνίσω
-είναι παραπονιάρηδες αυτήν την εποχή
μόνο όσοι είναι βλίτα, ή το πολύ κεντρώοι!
Όλα σας τα καμώματα και τα μεγάλα λόγια
είναι μόνο για κλάματα και δεν αξίζουν σχόλια.
Τόσο πια είναι φανερό το τι παιχνίδι παίζετε
π’ ούτε να με τσαντίσετε δεν θα τα καταφέρετε
Αν τελικά κατέβαινα ως το επίπεδό σας
θα ‘ταν μάχη ανώφελη ενάντια σ’ ηλιθίους
κι αντί για άλλη απάντηση, αντί να κατεβάσω
καντήλια και αγίους,
η σιωπή μου θα ‘πρεπε να είναι αρκετή.
Όμως, για κοίτα που αυτή μου λείπει η αρετή,
για δες που είμαι ένας Θεός που έχει θυμικό
Θεός με ελαττώματα, Θεός ημιτελής
και αν είσαι τέτοιος εύκολο ειν’ να παρασυρθείς
όταν πάρει τ’ απάνω του τ’ ασύστολο κακό,
όταν τριγύρω γίνονται πράγματα βδελυρά,
Θεός κι αν είσαι, δεν μπορείς να μη παραφερθείς.
Σας έφτιαξα μια ακόμη ελεύθερη απόδοση στίχων του μονόλογου των Γκάμπερ και Λουπορίνι Io se fossi Dio (1991). Οι πρώτες στροφές μαζί με το πλήρες κείμενο στα ιταλικά βρίσκονται στην προηγούμενη ανάρτηση.
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 