Συνεδριακό   Απόκεντρο:    Σκοτεινός    Θάλαμος    των    Συνωμοσιών

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΑΜΟΙΒΑΙΟ

 Όπου οι αγανακτισμένοι Νεοδαίμονες εγκυμονούν ανταρσία  

Το διερευνητικό ερώτημα του Μουμουέ έμεινε για λίγο να αναπάντητο, να επι κρέμεται στη μέση του Σκοτεινού Θαλάμου.

Το νεοδαιμονικό ακροατήριο δεν εκφράζεται.

Όχι αμέσως τουλάχιστον.

Όλοι προτιμούν να κάνουν τις πάπιες, υποκρινόμενοι ότι νόμισαν πως η ερώτηση «Και τώρα τι κάνουμε;» του Μουμουεδώνα  είναι ρητορικής φύσεως..

Όμως, μετά από ένα ικανό χρονικό διάστημα κατά το οποίο αλληλοκοιτάζονται ερωτηματικά, τόσο όλοι μαζί, όσο και ανά  ζεύγη, ο κατ’ εξοχήν φλύαρος Τρία Εξ δεν κρατιέται: Αρπάζει τη φράση που περιτριγυρίζει τη μακρουλή, διχαλωτή του γλώσσα από την τελευταία της συλλαβή και την πετάει, όχι χωρίς κάποια απερισκεψία, στο Τραπέζι των Συνωμοσιών:

«Θα κάνουμε ότι έκαναν κι εκείνοι!»

Η εν λόγω άποψη κάνει γκελ στην οβάλ τάβλα καταλαμβάνοντας εξ απήνης τους περισσότερους νεοντέμ.    

Mερικοί τρομάζουν απ’ τον υπαινικτικό αυτό λόγο του Εξασφαλισμένου Εξαποδώ Εξανδραποδιστή.

Αλλά μερικοί άλλοι, όχι ιδιαιτέρως διανοούμενοι όπως ο Πριβέας ¨Ίντιοτ¨ Ιδιωτικόπουλος, δηλώνουν ότι δεν το καλοέπιασαν το υπονοούμενο και γι αυτό θα επιθυμούσαν ορισμένες συμπληρωματικές διευκρινίσεις. 

Ταυτοχρόνως, η αεικίνητη Θιαφ-Τσερίτσα, χουφτώνει τις δύο εκατέρωθεν κοτσίδες της, που είναι μονίμως στραμμένες προς δυσμάς και τις τραβάει με αποφασιστικότητα. Η κίνηση παράγει μια χαρακτηριστική τσιρίδα επιδοκιμασίας η οποία λειτουργεί ως υπογράμμιση του ευφυούς αιτήματος του προϊστάμενού της.

«Σκάσε Ίντιοτ και πες και σ’ αυτήν τη σκουριασμένη να το βουλώσει», διαμαρτύρεται μια κουνημένη και εξεζητημένη φωνή από την άλλη άκρη του Σκοτεινού Θαλάμου.

Είναι ο Σνόμπιους ο Ακηδής, ο αποκαλούμενος και Ζαν Μανφού.

Ο καλλιεργημένος (ποτισμένος, μπολιασμένος και κλαδεμένος) αυτός Δαίμων, έχει τόσο ενοχληθεί από την μπας-κλασ-σική προφορά της Θιαφ-Τσερίτσας, που δίνει, με το ακριανό του χέρι, μια ξεγυρισμένη φάπα στον Κοσμά Κοσμικογραφίδα, ο οποίος έχει μεν ήδη αρχίσει να κρατάει πρακτικά σε καθαρεύουσα ιερογλυφική, αλλά κάνει πολλά ορθογραφικά λάθη.

 Τον λόγο ζητάει τότε ο Μανατζέριος Γιαπ που συνήθως είναι ενημερωμένος πάνω σε ιστορικά θέματα, αλλά, πριν μιλήσει, κοιτάζει ερωτηματικά τον Κοντρόλους Ελεκτρόνικους.

Αυτός, με τη σειρά του, συνδέεται τηλεπαθητικά (σε μια συχνότητα που φροντίζει να διατηρεί καθαρή για τις προσωπικές του συνδιαλέξεις), με τον Βραχυκυκλάκη Καμένο και την Δισκετούλα Κομπιουτόροβα και δίνει τις κατάλληλες εντολές.

Ο Βραχυκυκλάκης αρχίζει αμέσως να ελέγχει τις πρίζες της αίθουσας χώνοντας μέσα τους τα εξαπολικά φις που αντικαθιστούν τις άκρες τον εξαδάκτυλων άκρων του.  Αφού τις αφουγκράζεται όλες προσεκτικά, γνέφει προς το μέρος του αφεντικού του, κουνώντας αρνητικά τις κεραίες του.  Δεν υπάρχουν υποκλοπές στις γραμμές.

Το ίδιο αρνητικά αποφαίνεται και η Δισκετούλα που, αφού αυτοσυγκεντρώνεται σε μία συμπυκνωμένη προσλαμβάνουσα μάζα, ελέγχει όλες τις πέριξ δονήσεις και κύματα.

Έτσι, ο Κοντρόλους Ελεκτρόνικους σηκώνεται όρθιος και επιβεβαιώνει τους παριστάμενους ότι μπορούν να μιλάνε ελεύθερα, μια που καμία ηλεκτρονική παρεμβολή δεν τους κατασκοπεύει, αλλά και αν παρουσιαζόταν καμία αδέσποτη, να είναι σίγουροι ότι αυτός και οι συνεργάτες του θα την εξουδετέρωναν ατάκα και επί τόπου. 

Άλλωστε αυτό, προσθέτει καγχάζοντας, δεν είναι παρά ένα από τα μικρά πλεονεκτήματα του να είναι κανείς εκσυγχρονισμένος και δικτυωμένος νεοδαίμονας και όχι- τους κλίνει πονηρά το μάτι- αναχρονιστικό πουροδαιμόνιο.

  {Και θα μπορούσε να έχει απόλυτο δίκιο.Αρκεί να λάβαινε υπ΄ όψη του τον Αυτιά! Δεν το έκανε όμως, γιατί το μυαλό των Νεοντέμ είναι υπερφορτωμένο  και εξαιρετικά πολύπλοκο για να αντιμετωπίσει ορισμένες πολύ απλοϊκές εκδοχές της πραγματικότητας.Κι όμως, ο Αυτιάς, μικροδαιμόνιο στο οποίο κανένας δεν δίνει ιδιαίτερη σημασία και για αυτόν ακριβώς το λόγο σχεδόν  αόρατο, είναι κουρνιασμένος εκεί απέξω, σύρριζα στον εξωτερικό τοίχο του Σκοτεινού Θαλάμου, ανάμεσα στις εφιαλτικές σκιές απ’ τις μηλιές, τις συκιές και  τις λεύκες που διακοσμούν τον Καταραμένο πίσω Κήπο του Συνεδριακού Απόκεντρου των Ταρτάρων.Το τεράστιο αυτί που κρέμεται από το λαιμό του είναι βεντουζωμένο στον τοίχο. Ο Αυτιάς έχει προφανώς θέσει σ’ εφαρμογή την κλασσική, όσο και στοιχειώδη Ωτοακουστική Μέθοδο και καταγράφει στα μαύρα κατάστιχα του δεφτεριού του ακόμα και το τελευταίο παραφώνημα απ’ όσα λέγονται εκεί μέσα}.  

Μέσα, μιλάει επιτέλους ο Μανατζέριος Τέντζερης, εξηγώντας ότι ο Τρία Εξ, όταν έλεγε «θα κάνουμε ότι κάνανε κι αυτοί» προφανώς εννοούσε, ούτε λίγο ούτε πολύ, τη Μεγάλη Παλαιά Ανταρσία! (ΜΠΑ!)([1]).

«Εννοείς τη Μεγάλη Παλιά Ανταρσία!;», ξαναρωτάει ο Πριβέας για να εμπεδώσει.

«ΜΠΑ!» επιβεβαιώνει ακροστιχιδικά ο Τέντζερης.

«Και δεν νομίζεις ότι είμαστε κάπως απροετοίμαστοι για μια τόσο δραστική ενέργεια;», παρατηρεί η Διαφημισούλα η Δημοσιοσχεσίστρα.

       Ο Μουμουεδών κρίνει ότι ήρθε η ώρα να παρέμβει προσωπικά. Ανασηκώνεται και αφού πάρει τα γκέμια και το καμτσίκι της συζήτησης, παίρνει επιτέλους και θέση και μάλιστα αρχηγική:

     «Μπα!», απαντάει στη Διαφημισούλα κουνώντας αρνητικά τις κεραίες του. «Υπάρχει Σχέδιο».

 Μετά κάνει ένα σχεδόν ανεπαίσθητο νεύμα και σε απόσταση μιας (μέσης) ουράς απ’ τον απέναντι τοίχο, εμφανίζεται μία ολογραφική υπολογιστική συσκευή, υψηλής απιστίας (Hi-InFΙ) και ογκογόνου ακτινοβολίας.

Παράλληλα, στο άλλο του χέρι εμφανίζεται κάτι που δεν είναι ακριβώς ποντίκι, αλλά μάλλον ένας γκρίζος κολοβός αρουραίος με ξετουφιασμένη τρίχινη επένδυση και θυμοσοφικά βαριεστημένο ύφος.Στο μουσούδι του τρωκτικού, που φέρει το ιστορικό όνομα ¨Ψηφάρπαξ¨, είναι ζωγραφισμένη μάλλον η επιθυμία για κάποια ήσυχη γωνιά όπου θα μπορούσε να φιλοσοφήσει πάνω στα απρόοπτα της ζωής, παρά η αναζήτηση νέων εμπειριών και ψηφιακών παραστάσεων.  Το γεγονός ότι μια διαβολική επίκλησή τον έχει μεταφέρει εδώ, από κάποια κοντινή και εξ ίσου ακατανόητη διάσταση, του προκαλεί μια τάση για διαρκή χασμουρητά.

Παρά ταύτα όμως, υπό τις εντολές του Μουμουεδώνα, αρχίζει να εκτελεί στωικά τα λογισμικά του καθήκοντα, αναφωνώντας κάθε όσο τη σωστή λέξη:

«Κλικ».  

Και η συσκευή προβάλει το Σχέδιο.

Ή, για να είμαστε ακριβέστεροι. ένα δολοπλεγμένο και διαπλεκόμενο σύνολο από εικόνες, ήχους και  οσμές εναλλακτικών σκίτσων.

   ***********************************     

Συνεδριακό Απόκεντρο: πάντα Σκοτεινός Θάλαμος των Συνωμοσιών                         

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΟ 

Όπου ο Μουμουεδών σε συνεργασία με την Δισκετούλα Κομπιουτόροβα, τον Μικρο(πρεπή) Υπολογιστή και τον κολοβό αρουραίο, παραθέτει το Σχέδιό του. 

Το Σχέδιο ξεκινά με μια εισαγωγική έκθεση όπου αναλύεται διεξοδικά η σημερινή κατάσταση.

Αναφέρονται εδώ,  ο  ένας μετά τον άλλο, όλοι οι λόγοι για τους οποίους ένας ασυνείδητος διάβολος με στοιχειώδη, έστω, αίσθηση του δαιμονικού του καθήκοντος, δεν θα έπρεπε να είναι  καθόλου, μα καθόλου ικανοποιημένος απ’ την τωρινή παραδοσιακή ηγεσία.

Δηλαδή από όλους αυτούς τους πετσινοντυμένους, χαντροστολισμένους και μπερτοφόρους κιτσάτους γαλονάδες, που εξακολουθούν, τυπικά έστω, να κατέχουν τους ανώτατους τίτλους της εξαποδώ ιεραρχίας και να λυμαίνονται ακόμη ορισμένα εξουσιαστικά προνόμια.

Ναι, είναι αλήθεια ότι οι Μπαγιάτηδες έχουν να επιδείξουν ορισμένες ποσοτικές επιτυχίες, με τις οποίες κατάφερναν να δημιουργήσουν, που και που, κάποιο ντόρο.  Mια λιμοκτονία εδώ, μια πλημμύρα εκεί, μια επιδημία πιο πέρα…,

Αλλά είναι επίσης γεγονός πως οτιδήποτε το πραγματικά αξιόλογο και θανατερό έχει συμβεί τον τελευταίο καιρό, είναι έργο των συνεργαζομένων νεοδαιμονικών δυνάμεων.

Αυτό το αναγνωρίζει ακόμα κι ο Πρώτος, αλλά ο αλλοτινός αδιαμφισβήτητος Άρχων του Σκότους έχει ξεπεραστεί κάπως από τις ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων καιρών και έχει χάσει το παλιό χαρισματικό του σθένος.  Έτσι, παρά το ότι βλέπει το τι συνέβαινει (όταν φοράει τα γυαλιά του) διστάζει να τα βάλει με την παλιά γραφειοκρατία.

 «Οι Παλιοί», επεξηγεί ο Μουμουεδών

(ενώ η δαιμονική  συσκευή εξακολουθεί να ξεφουρνίζει και να ξεπετάει τετμημένες, τεταγμένες, συντεταγμένες, ανατεταγμένες, παρατεταγμένες, παραπεταμένες, ρημαγμένες και απλώς ριγμένες),

 βασίζουν τη δράση τους κυρίως σε ποσοτικές τεχνικές και δεν ξέρουν, ούτε από ψυχική και συμπεριφορική ανάλυση, ούτε από ατομικό σχεδιασμό.  Και επί πλέον στηρίζονται στην αποσκληρυμένη πλέον διαίσθησή τους, αγνοώντας τις σύγχρονες μεθόδους του μάνατζμεντ.

Τις ωραιότατες παραγωγικές καμπύλες τις ευθυγραμμίζουν, τις ομόρροπες τάσεις τις αμφιρρέπουν, τα παραγωγικά παράγωγα τα μηδενίζουν, τις ολοκληρωματικές σχέσεις τις ξεολοκληρώνουν, τα πολυπαραμετρικά προβλήματα τα επιπεδώνουν και τις ερμηνευτικές διαδικασίες τις πηδάνε (με πάθος), ισχυριζόμενοι ότι μόνον αυτοί έχουν πραγματική αίσθηση της ηδονικής αμαρτίας ενώ, εμείς πηδάμε μόνο ψυχρούς ισολογισμούς και κουνιστούς προϋπολογισμούς.

Και, επιπλέον, τι ισχυρίζονται μα τον Πρώτο!;

Αν είναι ποτέ δυνατόν! 

Ότι μόνον αυτοί ξέρουν να αρμέγουν την Όρνιθα με τα χρυσά αυγά!

Λες και εμείς κατουρούσαμε στο φρέαρ όταν έβαιναν στην αγορά οι κότες με τα άυλα ομόλογα ωά και τα αντίλογα δημοσίου!».

Ο Μουμουέ στρέφεται προς τον Γιάπ.  «Καλά δεν τα λέω Μανατζέριε;»

«Θα έλεγα κάτι παραπάνω», υπερθεματίζει εκείνος. «Δεν έχουν ιδέα από ορθολογική και αποτελεσματική Κακή Διαχείριση».

«Γι αυτό και καταφέραμε ήδη να τους περιορίσουμε στην Περιφέρεια», συνεχίζει ο Μουμουεδών, «όπου ακόμη διασκεδάζουν με μεγάλες συλλογικές καταστροφές παλαιού τύπου: σεισμούς, λιμούς, καταποντισμούς και τέτοια.

Εμείς αντιθέτως, όπως ξέρετε, κυριαρχούμε ήδη στις πιο εξελιγμένες περιοχές του μεταβιομηχανικού κέντρου, γιατί, ακριβώς, είμαστε σε θέση να κάνουμε λεπτές και ακριβείς επεμβάσεις».

Ο Μουμουεδών μιμείται την πόζα που παίρνουν οι εκφωνητές των καναλιών του όταν εκφωνούν μηνύματα κοινωνικής προσφοράς ([2]) και προσθέτει:

«Μία γενικότερης κλίμακας καταστροφή μπορεί να αποδώσει ικανοποιητικά αποτελέσματα μόνον όταν έχει προηγηθεί μια καλή επεξεργασία σε ατομικό επίπεδο.  Μόνον έτσι μπορεί να φτιάξει κανείς μάζες υψηλής απορροφητικότητας και μηδαμινής αντίστασης.

Οι Πεπαλαιωμένοι με τις ποσοτικές τους μεθόδους μπορούν το πολύ πολύ να σκαρώσουν κανένα όχλο ή καμιά ορδή.  Ποτέ όμως μια Αποχαυνωμένη και Δεκτική Μάζα».

«Και όμως», ακούγεται από το βάθος η παραπονεμένη φωνή του Στρέσουμ Ουρμπάνους, «αυτοί κατάφεραν να έχουν τα Μεγάλα Αξιώματα, όπως εκείνα του Τρισκατάρατου και του Πολυκατάρατου, ενώ εμείς είμαστε ακόμη στην κατηγορία των απλών Κατηγορουμένων!»

Ο Μουμουεδών έχει μια μικρή αδυναμία στον Στρέσουμ με τον οποίο άλλωστε μοιράζεται τους ίδιους πελάτες.

«Ήρθε ο καιρός τεντωμένε μου Στρέσουμ να αλλάξουν τα πράγματα», του λέει.

«Είναι πιο εύκολο να το λες…» ακούγεται η βοθρώδης ένσταση του Υ/πάτου Λυματώδους.

«Παρά να το κάνεις»  συμπληρώνει δηλητηριωδώς ο Υ/πάτος Λοιμώδης.

«Και οπωσδήποτε θέλει κότσια!», προσθέτει με οζέ νάζι η Οζέ Τρύπα του Όζοντος.

Οι παρατηρήσεις των δύο Υ/πάτων έχουν μια κάποια ιδιαίτερη σημασία, αφού και οι δύο είναι παλιοσειρές, που πάει να πει ότι προέρχονται κατ΄ ευθείαν από την συνομοταξία των Παλιών και έχουν αλλάξει στρατόπεδο πρόσφατα.

Πράγματι, ο Υ/πάτος Λυματώδης του οποίου το αρχικό όνομα ήταν Βρομύλος Σκουπίδης, όσο ήταν με τους παλιούς δεν είχε καταφέρει να κάνει καμιά καριέρα της προκοπής και είχε παραμείνει για πολλά χρονοκλάσματα υποδηματο-δαίμονας της σφαλιάρας.

Όσο για τον Υ/πάτο Λοιμώδη, που αρχικά λεγόταν Γρίπης Ααψού!, παρά το γεγονός ότι κατά το απώτερο παρελθόν είχε να επιδείξει πανωλεθρικές ενδημικές και επιδημικές επιτυχίες, στη συνέχεια είχε υποστεί μια προσωρινή μείωση του κύρους του, λόγω ορισμένων αναποτελεσματικών συγκρούσεων με την Αγγελική Πενικοιλίτσα.

Έτσι, δυσαρεστημένος, έχει προσεγγίσει τους νεοδαίμονες και έχει περάσει από τα ειδικά για την περίπτωσή του αναμορφωτικά βίο-σεμινάρια.  Κατάφερε λοιπόν να αναβαπτιστεί, να ανανεώσει τους ιούς του και να αναλάβει ξανά μερικές δουλειές μεγάλης κλίμακας αναγορευόμενος σε Υ/πάτο Νεοδαίμονα.

 «Γιατί το λέτε αυτό ω Υ/πάτοι Περιβαλλοντολόγοι;», τους ρώτάει ο Τρία Εξ, που άρχισε να παίζει το ρόλο του υπαρχηγού της φράξιας με δική του πρωτοβουλία και ευθύνη. 

  

«Εσείς οι καινούργιοι δεν είστε αρκετά διαβασμένοι. Εσύ ειδικά ΕξΕξΕξ έπρεπε να ξέρεις ότι η ιδρυτική Αρχική Σύμβαση προβλέπει ΜΟΝΟ ΜΙΑ Μεγάλη Ανταρσία και αυτήν την έκανε ήδη ο Πρώτος στον καιρό του», αποκρίνεται ο Υ/πάτος Νο Ένα (ο Λυματώδης).

 «Αυτά σας τα λένε για να σας κοιμίζουνε νωρίς και να σας κρατάνε του μπάτσου και του κλότσου», μουρμουρίζει ο Τρία Εξ.

«Γιατί, εσύ που κάνεις τον ξύπνιο, θα δεχόσουνα να ασφαλίσεις από ενδεχόμενη αποτυχία μια δεύτερη ΜΠΑ!;» ρωτάει με περιπαιχτική διάθεση ο Υ/πάτος Δύο (ο Λοιμώδης).

Ο Τρία Εξ δεν απαντάει, παρά στρέφεται προς τον Μουμουεδώνα. Στον δικτυωμένο νεοδαίμονα έχουν συγκεντρωθεί τώρα τα βλέμματα όλης της κομπανίας.

«Συνδαιμόνισες και συνδαίμονες», λέει εκείνος, «όπως σας είπα, έχουμε καταρτίσει πρόγραμμα και έχουμε συλλέξει όλες τις πληροφορίες που μπορούν να επιτρέψουν την λήψη συγκεκριμένων αποφάσεων».

Παίρνει μια βαθιά πυρακτωμένη ανάσα (η οποία εκπνεόμενη σκόρπιζει στην αίθουσα κάτι μικρά ψυχρά συγκινησιακά ρίγη) και μετά ρίχνει μια κυκλική ματιά κατανόησης αφιερωμένη εξ ολοκλήρου στους ανήμερους και ανενημέρωτους συνεργάτες του.

«Κάντε λοιπόν λίγη υπομονή…» 

Μετά σταματάει για μια στιγμή κι κάνει μία ακόμη από εκείνες τις χειρονομίες([3]) που παράγουν υλοποιήσεις. 

Αυτή τη φορά σε απόσταση μισής ουράς από τον ολιγέλαιο που λειτουργεί με «νέον» και χαρίζει στην αίθουσα ένα διακεκομμένο και προβληματικό φως, εμφανίζεται ένα ντράιβ (ιν) μεταμφιεσμένο σε φλόπυ.

«Συνδαιμόνισες και συνδαίμονες απάντων των φύλων, των φυλών, και των σεξουαλικών προτιμήσεων», επαναλαμβάνει ο επικοινωνιακός δαίμων, επιδεικνύοντας το νεωτεριστικό του ήθος, το οποίο σε αντίθεση με εκείνο των Παλαιοδαιμόνων στερείται οποιωνδήποτε σωβινισμών και προκαταλήψεων. 

«Μέχρι στιγμής αναφερθήκαμε μόνο στα εισαγωγικά ζητήματα όπου περιγράψαμε την παρούσα κατάσταση και τεκμηριώσαμε το πόσο αναγκαία είναι η παρέμβασή μας. 

Τώρα μπορούμε να περάσουμε στο κυρίως μενού.

Ιδού λοιπόν το απαραίτητο ντράιβ, και ιδού το βασικό πρόγραμμα το οποίο για λόγους ασφαλείας είναι φορτωμένο σε ψηφιδωτό μικρο-δίσκο».

Από το μανίκι του σκάει μύτη ένα μικρό στρογγυλό αντικείμενο το οποίο πιάνει με τον νυχάτο αντίχειρα και τον δηκτικό δείκτη και το επιδεικνύει με μια περιστροφική κίνηση στο ακροατήριο.

 

«Δεν έχουμε λοιπόν παρά να περιμένουμε τις απαντήσεις.  Κομπιουτόροβα!»

Η Δισκετούλα έρχεται γλιστρώντας πάνω σε ένα πληροφορικό μονοπάτι και αφού παίρνει το δίσκο τον χώνει στο ντράιβ.

Η ολογραφική υπολογιστική και υστερόβουλη συσκευή βήχει, ρεύεται, ζητάει ταπεινά συγνώμη για την ενδεχόμενη μικρή καθυστέρηση και μετά προβάλλει την απάντηση του αλλοπρόσαλλου μικρο (πρεπούς) υπολογιστή στο υποβληθέν ερώτημα. 

Ταυτοχρόνως τα περιφερειακά ηχεία την μετατρέπουν σε ακουστικό σήμα:

«Ακούστε και δείτε ω Διάβολοι του Κερατά!

Όπως γράφει και στην Αρχική Σύμβαση, άρθρο 6, παράγραφος 66, Μεγάλη Παλαιά Ανταρσία! γίνεται ΜΙΑ και μόνο ΜΙΑ.

Και άλλη φορά να ανοίγετε την Εγκυκλοπαίδεια και να μην απασχολείτε τα κυκλώματά Μου με γελοία ερωτήματα. Είπα και ελάλησα, ΟΥΦ!», λέει και σβήνει!

Αυτή τη φορά τα βλέμματα που συγκεντρώνονται στο ορθογωνισμένο πρόσωπο του επικοινωνιακού αρχιδαίμονα δεν αντικατοπτρίζουν μόνον απορία, αλλά αρχίζουν να εμπεριέχουν ίχνη κοροϊδίας, μεταφραζόμενα ενδεχομένως σε χλευαστικά επιφωνήματα του τύπου «κορόιδο ψηλέ», καθώς επίσης και συγκρατημένη αποδοκιμασία ανακατεμένη με αυξημένη αμφισβήτηση και χαμηλές ακροαματικότητες.

Πράγματι δεν χρειαζόταν η απόφανση του θρασέως μηχανήματος για να πληροφορηθούν αυτό που ήδη ήξεραν: Δηλαδή ότι η μία και μόνη ανταρσία που επιτρέπεται από το δαιμονικό πεπρωμένο έχει ήδη υλοποιηθεί κατά τους παλαιούς καιρούς, όταν ο Πρώτος επικεφαλής των ορδών του τα έβαλε με τους Αποπάνω και έχασε πανηγυρικά.

Ωστόσο, ο Μουμουεδών δεν δείχνει να χάνει την ψυχραιμία του, ή όπως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηρίσει κανείς τις πληροφοριακές ροές που εξακολουθούν να κόβουν βόλτες ανάμεσα στα εσωτερικά του κυκλώματα χωρίς να του ανάβουν, προς το παρόν, τα γλομπάκια.

Ένα μισό και στραβό χαμόγελο εμφανίζεται στο κάτω μέρος του προσώπου του.

«Αυτό που μόλις ακούσατε δεν είναι άλλο από την επίσημη εκδοχή», λέει.

«Σας το επέδειξα μόνο και μόνο για να καταλάβετε σε τι αδιέξοδα οδηγούν οι προγραμματισμοί που στηρίζονται σε ιν-πούτ πληροφορίες του πουτ.

Για πείτε μου όμως, από πότε οι καθώς πρέπει δαίμονες αρκούνται στις επίσημες εκδοχές;

Από πότε δέχονται χωρίς αντίρρηση οτιδήποτε τους σερβίρουν, χωρίς να κάνουν πρώτα μία βόλτα στην κουζίνα ή, έστω, προτού μελετήσουν τον τιμοκατάλογο;  Ε;»

Προφέροντας τα παραπάνω λόγια υλοποιεί στο αριστερό του χέρι ένα τηλεχειριστήριο με το οποίο ξανανάβει την ολογραφική συσκευή, ενώ την ίδια στιγμή από το άλλο του μανίκι βγαίνει ένας ακόμη δίσκος.

Είναι ο δίσκος όπου έχει καταχωρηθεί η αναφορά του Μορς Σος σχετικά με το Κτίσμα του Κεκραμένου Λόφου και το περιεχόμενό του.

Η Κομπιουτόροβα ξέρει πια τι πρέπει να κάνει:

Ανασκουμπώνεται ανασηκώνοντας το φουρό της, πράγμα που της επιτρέπει να γίνει ταχύτερη κατά αρκετά μεγαχέρζ και έτσι, αναβαθμισμένη, επαναλαμβάνει τη γλίστρα «Μουμουεδών-ντράιβ ιν», όπου και τοποθετεί το καινούργιο μικροσιντιρόμ.

Ο αρουραίος Ψιφάρπαξ που έχει φωλιάσει στον τεράστιο ξασμένο λαχανί κότσο της, συνεργάζεται φορώντας τη ζώνη ασφαλείας.

Ο αλλοπαρμένος μικρο(πρεπής) υπολογιστής παίρνει και πάλι μπρος και αφού βήχει και ρεύεται, ζητάει ταπεινά συγνώμη για τυχόν παλαιότερες ανακριβείς απαντήσεις του, οι οποίες οφείλονταν αποκλειστικά σε ουτοπικούς προγραμματισμούς και ασαφείς οραματισμούς.

Έπειτα μπαίνει εκ νέου στο θέμα, αυτήν τη φορά από άλλη πόρτα (τη σειριακή):

«Αγαπητοί Νεοδαίμονες του Κερατά» ξανα-αποφαίνεται.

«Νεότερες πληροφορίες που ετέθησαν στη διάθεσή Μου Με υποχρεώνουν να τροποποιήσω την απάντηση στο προγενέστερο ερώτημά σας.

 Το νέο, οριστικό και καθοριστικό συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν άπαντα τα συνεργαζόμενα κυκλώματά μου είναι το εξής:

Η λεγόμενη Μεγάλη Παλαιά Ανταρσία, η αναφερόμενη ενίοτε και με την ακροστιχίδα ΜΠΑ, συνοδευομένη υπό θαυμαστικού σημείου στίξης (!), δεν υπήρξε ποτέ.

Επαναλαμβάνω για τους λιγότερο εύστροφους από σας: ΜΠΑ! γιοκ!

Άρα, επομένως και κατά συνέπεια απομένει μία -και μόνο μία- ανατρεπτική δυνατότητα.

Είπα και ελάλησα και πάω για ύπνο. Για χαραντάν!»

 Και ξαναέσβησε.    (συνεχίζεται…….)

---

([1])Η οποία, μεταξύ άλλων, χρησιμεύει και ως χρονικό ορόσημο ανάμεσα στο πρώτο και στο δεύτερο Ημιχρόνιο της Διαβολικής Ιστορίας. Στο πρώτο Ημιχρόνιο, όπως ξέρουν πολύ καλά τόσο οι Μεγάλοι Μύστες όσο και οι Μεγάλοι Μυστακοφόροι, οι Ενωμένες Δαιμονικές Δυνάμεις έχασαν ένα-μηδέν, με πέναλτι, βασικά εξ αιτίας της Διαιτησίας.

Έτσι, μετά από μια ύστατη αποτυχημένη προσπάθεια αντεπίθεσης κατά του Διαιτητή (ΜΠΑ!), κατέληξαν να παίζουν στην υποβαθμισμένη Βήτα κατηγορία, χωρίς να αλλάξουν τεχνική ηγεσία και χωρίς καν να αντικατασταθούν οι βασικοί παίκτες!

Το δεύτερο ημιχρόνιο παίζεται ακόμη…   Ως εκ τούτου και σε ελάσσονα κλίμακα οι χρονοδέσμες, οι χρονογύροι, οι χρονοφάσεις, οι χρονοστροφές, οι χρονομονάδες , τα χρονοκλάσματα, οι χρονικές εκλάμψεις και οι οποιοιδήποτε άλλοι χρονικοί προσδιορισμοί της(κατ΄ εξοχήν κακούργας) Διαβολοκοινωνίας αντιστοιχούν μοιραία σε ένα από τα δύο προαναφερθέντα Ημιχρόνια και μπορούν επίσης να προσδιοριστούν είτε ως προ ΜΠΑ!, είτε ως μετά ΜΠΑ!. 

([2]) Όπως π.χ. τα μηνύματα κατά των μικρών χαρών της ζωής -τα ξενύχτια τα ποτά και τα τσιγάρα-  που χρηματοδοτεί ο Τρία Εξ για να αποφεύγει τις καταβολές αποζημιώσεων για όσους φεύγουν εγκαίρως μεν, αλλά ευχαριστημένοι.

([3]) Χειρονομίες που θα χαρακτηρίζαμε ως θεατρικές, εάν ο Μουμουεδών δεν αντιπαθούσε μετά βδελυγμίας το θέατρο.  Ως εκ τούτου και σεβόμενοι τόσο την πιστότητα της διήγησης όσο και τις προτιμήσεις του ρήτορα, θα αποκαλέσουμε τις προαναφερθείσες χειρονομίες θεατρικές-σε-τηλεοπτική-προσαρμογή.