H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Στο δάσος της καρδιάς μου, παρέες παλιές
Αναρτήθηκε από τον/την: vnottas στο 11 Αυγούστου, 2011
«Στο δάσος του Clamart υπάρχουν αγριολούλουδα, στο δάσος της καρδιάς μου υπάρχουν οι παλιοί φίλοι». Έτσι τραγουδούσε ο Brassens στην ταινία του René Clair «Porte des Lilas» (1957) στην οποία, εκτός από το ότι είχε γράψει τη μουσική, υποδυόταν έναν αναρχικό πλανόδιο τραγουδιστή. Στην ταινία πρωταγωνιστούσαν οι Pierre Brasseur, Henri Vidal κα. Είναι πιθανό ότι τα τραγούδια του «Porte des Lilas» τον πρωτοέκαναν γνωστό και στην Ελλάδα, όταν η ταινία προβλήθηκε εδώ.
Το «Au Bois De Mon Cœur» έχει μια εξαιρετικά απλή και εύηχη μελωδία και λόγια που μιλούν για νεανικές παρέες και παλιούς φίλους. Η προσπάθεια προσαρμογής των στίχων στα ελληνικά έχει εστιαστεί κυρίως στη θεματολογία (φίλοι, νεανικές παρέες), αλλάζοντας (προσαρμόζοντας) ως και το ευρύτερο σκηνικό: όχι τα περιαστικά δάση του Παρισιού, αλλά τοποθεσίες της μιας κάποιας Αθήνας (de mon cœur).
Έχουμε λοιπόν και λέμε:
Au Bois De Mon Cœur. Σε ήχο:
Ο Georges Brassens:
Τα κείμενα
- Οι στίχοι του Μπρασένς
- Η προσαρμογή στα ελληνικά
Au Bois De Mon Cœur
Au bois d’Clamart y a des petit’s fleurs
Y a des petit’s fleurs
Y a des copains au, au bois d’mon cœur
Au, au bois d’mon cœur
Au fond de ma cour j’suis renommé
J’suis renommé
Pour avoir le cœur mal famé
Le cœur mal famé
Au bois d’Vincenn’s y a des petit’s fleurs
Y a des petit’s fleurs
Y a des copains au, au bois d’mon cœur
Au, au bois d’mon cœur
Quand y a plus d’vin dans mon tonneau
Dans mon tonneau
Ils n’ont pas peur de boir’ mon eau
De boire mon eau
Au bois d’Meudon y a des petit’s fleurs
Y a des petit’s fleurs
Y a des copains au, au bois d’mon cœur
Au, au bois d’mon cœur
Ils m’accompagn’nt à la mairie
A la mairie
Chaque fois que je me marie
Que je me marie
Au bois d’Saint-Cloud y a des petit’s fleurs
Y a des petit’s fleurs
Y a des copains au, au bois d’mon cœur
Au, au bois d’mon cœur
Chaqu’ fois qu’je meurs fidèlement
Fidèlement
Ils suivent mon enterrement
Mon enterrement
…des petites fleurs…
Au, au bois d’mon cœur…
Παρέες Παλιές
Στης Πλά/κας τις/ ανη/φοριές,
θύμηση παλιά, θύμηση παλιά
Αγά/πες, ζή/λιες, ζα/βολιές,
με τα άλλα τα παιδιά, με τα άλλα τα παιδιά
Στης γειτονιάς μου τα στενά
με ξέρουν είμαι ονομαστός,
ονομαστός,
διαβόητος μ’ αγαπητός,
στους φίλους μου πιστός
Στου Φιλοπάππου τις γωνιές,
θύμηση παλιά, θύμηση παλιά
κορίτσια, χάδια, κι αγκαλιές,
με τα άλλα τα παιδιά, με τα άλλα τα παιδιά
Και στα καλά και στα στραβά,
οι φίλοι μου θα ‘ναι κοντά,
πάντα κοντά,
για γλέντι, για παρηγοριά,
παρέα, συντροφιά
Στο δάσος της Καισαριανής
θύμηση παλιά, θύμηση παλιά,
έρως για πάντα ή της στιγμής,
με τα άλλα τα παιδιά, με τα άλλα τα παιδιά
Όσες φορές κι αν παντρευτώ
κι όσες κι αν νοικοκυρευτώ,
πάντα πιστοί,
με συνοδεύουνε γαμπρό,
στου γάμου το χορό
Στα ταβερνάκια της ακτής
θύμηση παλιά, θύμηση παλιά
παρέες μιας άλλης εποχής,
με τα άλλα τα παιδιά, με τα άλλα τα παιδιά
Κάθε φορά που αποδημώ,
που μετοικώ στον ουρανό,
νάτοι, όλοι εδώ,
τον ύστατο χαιρετισμό
μου δίνουν με καημό
…θύμηση παλιά..
Με τ’ άλλα τα παιδιά…
Ο Joël Favreau
Ο Charlelie (ηλεκτρική κιθάρα)
Ο Roland Dyens (κλασική κιθάρα)
Και τέλος μια εκδοχή Plein Jazz
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 
Σχολιάστε