
Ανθίζει η λεμονιά και τα κρινάκια
στολίζουνε τ’ Απρίλη τα μαλλιά
με μωβ χαμόγελο γεμίζουν τα δρομάκια
σφύζει ολόδροση η πασχαλιά.
*
Ζουζούνια και ζωύφια μ’ ευφροσύνη
πετούν ανύποπτα για τον καημό
γαλάζια όνειρα μέσα στη μνήμη
φεύγουν και χάνονται σαν τον καπνό.
*
Μέσα στα μάτια σου βλέπω φεγγάρια
χρυσίζει η θάλασσα και τα κλαδιά
θροούν τα φύλλα τους οκνά μακάρια
γλυκό νανούρισμα για τα παιδιά.
*
Ανθίζει κι η Ροδιά καθώς βραδιάζει
της Άνοιξης ευωδιαστή η πνοή
ξεχύνεται κι ολόγυρα σκεπάζει
ό, τι πικρό αρνείται η ζωή.
Είναι πρόσφατοι -ανοιξιάτικοι- στίχοι του φίλου μου του Νίκου Μοσχοβάκου και σας τους διαβάζω με υπόκρουση πορτογαλικές συγχορδίες.
H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*













































*









