Ποίημα του Νίκου Μοσχοβάκου
Πυγολαμπίδες άναψαν στο βάθος
φωτίστηκε το διάσελο κι οι βράχοι
δείχνουν το μονοπάτι χωρίς λάθος
το είδανε οι Πέρσες κι απ’ τη ράχη
το όρος άρχισαν να κατεβαίνουν
Ζητώ τα ανταλλάγματα επί τόπου
της προδοσίας κι όσα μου συμβαίνουν
δεν τα χωράει το μυαλό τ’ ανθρώπου
Τύψεις και φίδια ζώνουν τη ζωή μου
και μα τω Δία νιώθω πικραμένος
μια και δε γνώριζα προηγουμένως
τον πλούτο δεν τον χόρτασε η ψύχη μου
Ούτε δρομέας είμαι ούτε άλτης
το όνομά μου θα σας μείνει: Εφιάλτης