Ένα ακόμη ποίημα του Ηλία Κουτσούκου
Σημείωμα δύσκολου άνδρα
πως είμαι λέω αλγόριθμος
φυτεύω συν στα σύννεφα
μέσα μου πλην και μείον
άγνωστος χι τα πάθη μου
τα λάθη μου επί κι επί
μ’ ένα μηδέν σαν άβυσσος
να καιροφυλαχτεί
ψάξε όσο θες
τις τετραγωνικές μου ρίζες
χάνονται μέσα
στις πεδιάδες των συμφώνων
σε πάθη φωνηέντων χάνονται
ίσον
άντε γαμήσου επιτέλους Μοναξιά
μέσα στα τίποτα τούτου του κόσμου
βλέπω μια άθλια συνάρτηση
.
δες
λύνουνε κάποιοι εξισώσεις
άγριες μες στον ύπνο μου
καίνε ασταμάτητα ανάσες μου
στο Άουσβιτς του Χρόνου