Ακόμη ένα όμορφο ποίημα του Νίκου. Από εκείνα τα ομοιοκατάληκτα ¨που μου αρέσουν¨ όπως κι ο ίδιος διαπιστώνει. Συμμερίζομαι και αναρτώ!
ΑΠΟ ΤΗ ΒΑΒΥΛΩΝΑ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ
Πρόπερσι που επέστρεφα από τη Βαβυλώνα
ναυάγησε το πλοίο μου στης Κύθνου τις ακτές
δεν είχα πια ούτε πιστούς μηδέ υποστηρικτές
και βρέθηκα ολομόναχος στο μάτι του κυκλώνα.
.
Ήπια πολύ να ξεχαστώ γνώρισα την Ελένη
ήταν ξανθιά και όμορφη σαν τον παλιό καιρό
πέταγε άστρα κι έπαιζε κοχύλια στο νερό
και τα γαλάζια μάτια της στύλωνε πικραμένη.
.
Σκαρφάλωσα μετά ψηλά πάνω στον Κιθαιρώνα
βρήκα μαινάδες, σειληνούς, του Πάνα τον αυλό
μέτρησα μέρες άνοιξης έσβησα τον δαυλό
γύρισα τη σελίδα μου και άλλαξα αιώνα.
.
Έχτισα το σπιτάκι μου κάπου στο Περιστέρι
είμαι ο ίδιος πάντοτε μάχομαι τους πολλούς
κάνω παρέες μάγισσες αλήτες και τρελούς
και παζαρεύω μια σκιά μέσα στο καλοκαίρι.