(γράφει ο Νίκος Μοσχοβάκος)
ΑΝΑΖΗΤΟΥΣΑΝ
Δεν είχαν και πολλά
να πουν οι δυο τους.
Κείνη εταίρα άλλοτε ερωμένη
ποιητών, γλυπτών, ρητόρων, λιθοξόων
αλλά και χορηγών του Δήμου
αυτός στρατηγός από τους ήσσονες
χωρίς πολλών μαχών παρελθόν
με μια λαβωματιά μόνο στον ώμο
από ξίφος πελταστού σε αψιμαχία.
Ναι! Δεν είχαν και πολλά να πουν
κορεσμένοι από μνήμες
αναζητούσαν πάντως μια λέξη
αυτήν που θ’ άνοιγε της ηδονής την πόρτα
έστω και σαν ψευδαίσθηση
ακόμα και σαν πάθος στιλβωμένο
για να τους δώσει αφορμή δικαιολογίας
πώς δεν έχουν ευθύνη
που η νιότη τους πέρασε πια
όπως συμβαίνει σ’ όλους.
Αναζητούσαν μια λέξη αποφασιστική
κάτι σαν κώδωνα εγρήγορσης
για να εκπορθήσουν τα τείχη του χρόνου
μέσα στης συνεύρεσης την πανδαισία.
Δεν είχαν και πολλά
να πουν οι δυο τους.