H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Δύο ακόμη ποιήματα από τον Ξενοφώντα Μαυραγάνη
ΕΞΕΜΕΤΡΗΣΕ …
Εξεμέτρησε το ζην
ετών πενήντα δύο.
Μόνος άνευ απογόνων και επιγόνων.
Όλοι οι ιερείς της πόλεώς μας
συμπροσευχήθηκαν
για την εν ουρανοίς ευτυχία του,
που δεν μπόρεσε να απολαύσει στη γη.
Ήταν που ο θεός τον αγαπούσε
κι έσπευσε γρήγορα
να τον καλέσει κοντά του.
Επιβεβαιώνοντας έτσι
Την μεγαλοσύνη του
Και την άφατη φροντίδα
για τον άνθρωπο.
Έτσι γενικώς.
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΟΝΕΙΡΑ
Ο Άλμπυ, ο Πρέγκα, κι ο Νουρ
κλωτσάνε μια μπάλα
σε χέρσα χωράφια
στήνοντας το όνειρο.
Να στείλουν φωτογραφία στη μάνα τους,
όπου κι αν βρίσκεται,
παριστάνοντας τον Μέσσι, τον Νευμάρ, τον Ρονάλντο.
Θυμούνται, οι εφιάλτες πάντα επιμένουν,
τα χαλάσματα των σπιτιών τους,
τις απανθρακωμένες γιαγιάδες τους,
που δεν πρόλαβαν να τους πούνε παραμύθια,
επιμένοντας να ονειρεύονται
έναν κόσμο που θα χωράει
όλα τα χρώματα.
Ακόμα και τους αράπηδες,
που έξω απ’ το γήπεδο τους φτύνουν,
οι φύλακες του νόμου και της τάξης.
Κλωτσάνε μια μπάλα γεμάτη ελπίδες,
με τον Ξενοφώντα και τον Παντελή,
που δεν τους νοιάζουν
οι μαύρες επιδερμίδες.
Μόνο τα αγκαλιάσματα και τα φιλιά
της νίκης και της αδελφοσύνης τους συνεπαίρνουν.
Μια μπάλα κι ένα ζήτω
των συμπαικτών τους, μόνα τους εφόδια,
να αναποδογυρίσουν τον κόσμο
που τους γέμισε πληγές πριν ακόμα τον γνωρίσουν.
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 