H jota (λαϊκός ισπανικός χορός) των φοιτητών. Zarzuela 1875
*
[Από τις ¨Ζωγραφιές μου¨ - Λάδι σε χαρτόνι - Άνοιξη 2015]
*
*
Περί ψυχής…
Αναρτήθηκε από τον/την: vnottas στο 22 Νοεμβρίου, 2019
Καμιά φορά κολλάς. Λες: θα σταματήσω εδώ για λίγο (ας πούμε στη δουλειά ενός συγγραφέα ή τραγουδοποιού που -καταρχάς- σου αρέσει) θα του αλλάξω λίγο τον κώδικα έκφρασης, όσο χρειάζεται για να τον κάνω πιο προσιτό στους -εξ ορισμού- φίλους του Ιστολογοφόρου και θα αναρτήσω ένα δείγμα, άντε δύο. Αλλά κολλάς. Και επανέρχεσαι. Άλλοτε δριμύτερος κι άλλοτε έτσι κι έτσι.
Κάτι τέτοιο μου συνέβη και παλιότερα με τον Μπρασένς, που μου άρεσε από τότε που ήμουν πιτσιρικάς -αν και τότε δεν καταλάβαινα γρι τι έλεγε- και άρεσε και στο γιό μου όταν ήταν πιτσιρίκος, αλλά έμενε ως επί το πλείστον αμετάφραστος, άρα δυσπρόσιτος. Είπα να προσαρμόσω καναδυό τραγούδια στα ελληνικά και τελικά κόλλησα κι έφτασα τα σαράντα και. Τώρα η ιστορία αυτή επαναλαμβάνεται με τον Μπένι τον ιταλό συγγραφέα κυρίως διηγημάτων ή και ευρύτερων έργων που μοιάζουν με συναρμολογήσεις μικρών αφηγήσεων. Ποιήματα λίγα. Πάντως ευχαριστώ όσους μου έστειλαν την ευαρέσκειά τους για την επιλογή (λόγια ή like). Κάνει καλό.
Το κείμενο που ακολουθεί σήμερα θα έλεγα πως είναι ¨χύμα σκέψεις¨, δηλαδή εδώ αλλάζει κάπως το είδος και το ύφος της γραφής. Είναι πιο αποφθεγματικό. Ο Στέφανο Μπένι πάνω σε ένα θέμα δύσκολο: Ψυχή
Σου φαίνονται καιροί αυτοί
να μιλήσεις για ψυχή;
Σήμερα δεν έχει καν διαβόλους
που να τη διεκδικούν
οι Εξαποδώ πλέον
προτιμούν μετοχές και ομόλογα
η ψυχή είναι εντελώς εκτός μόδας
……
Αν η ψυχή σου πονάει
τα αντιβιοτικά δεν φτουράνε
οι γιατροί παραδίνονται
οι μηχανικοί δεν μετράνε
δεν επισκευάζεται η ψυχή.
…..
Και να σκεφτείς ότι υπάρχουν κοινότητες
με λίγες ψυχές
και πόλεις με ψυχές εκατομμύρια
αλλά δε φαίνονται
φαίνεται μόνο η κυκλοφοριακή κίνηση
και οι ουρές στα φανάρια
της ψυχής της αρέσει η μοναξιά
…..
Εγώ την είδα, μια φορά, την ψυχή μου
μου έβγαινε από το στόμα
σαν τον καπνό ενός πούρου
με ρώτησε αν κουράστηκα να ζω
της είπα: ναι
αλλά δεν επέμεινα αρκετά
και μ’ έναν λυγμό
επέστρεψε στο συνηθισμένο της μέρος
έχει υπομονή η ψυχή
…..
Υπάρχουν ωραίες ψυχές
σε σώματα ασούρμπαλα
και φωτομοντέλα
με ψυχές φρικτές
και λάσπες ψυχής
μέσα σε πολλούς πολιτικούς
είναι κρυμμένη η ψυχή
…..
Ναι υπάρχουν χωριά
με λίγες ψυχές
και υπάρχουνε χώρες
με εκατομμύρια ψυχές
και όταν πεθαίνουν
κι ανεβαίνουν στον ουρανό
είναι σωστό υπερθέαμα
μία συμπαντική συμφόρηση
και οι εφημερίδες σχολιάζουν
εκατό χιλιάδες θύματα
αλλά ήτανε ψυχές μη χρήσιμες
λαών μακρινών
μεσοποταμίων
.
και για λίγο κλαίμε
μετά πλένουμε την ψυχή μας
και ξεχνάμε.
Anima
ti sembrano tempi per parlar dell’anima?
Non ci sono più diavoli,
che la richiedono
preferiscono i titoli
è fuori moda l’anima.
Anima
se ti duole l’anima
non servono antibiotici
i medici si arrendono
non ci sono meccanici
non si ripara l’anima.
E ci sono paesi
di poche anime
e ci sono città
di milioni di anime
ma non si vedono
si vede solo il traffico
e le file ai semafori
è solitaria l’anima.
Anima
io l’ho vista una volta la mia anima
mi era uscita di bocca
come il fumo di un sigaro
mi ha chiesto se ero
stanco di vivere
ho detto: sì
ma vorrei insistere
e con un gemito
tornò al posto solito
è paziente l’anima.
Anima
ci sono belle anime
in corpi ridicoli
e fotomodelle
con anime orribili
e fanghiglia d’anima
dentro molti politici
è nascosta l’anima.
E ci sono villaggi
di poche anime
e ci sono paesi
di milioni di anime
e quando muoiono
e in cielo salgono
è un grande spettacolo
un ingorgo cosmico
e i giornali commentano
centomila vittime
ma erano anime inutili
di lontani popoli
mesopotamici
e si piange un attimo
poi ci si lava l’anima
e si dimentica.
(Stefano Benni)
Βασίλης Νόττας: Το Ιστολογοφόρο 
Σχολιάστε