Τον καιρό του Μαγγελάνου: η συνέπεια του Κορονοϊού στη Λιακάδα
Posted by vnottas στο 1 Απριλίου, 2020
Εμπνεόμενος από τα τρέχοντα (και όχι μόνο) ο Νίκος μου έστειλε τα παρακάτω πρόσφατα ποιήματά του . Σχετικά με τους ιούς, στο Ιστολογοφόρο υπάρχει επίσης ένα παλιότερο όμορφο κείμενο του Νίκου που θα το βρείτε εδώ .
Νίκος Μοσχοβάκος
ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΟΡΟΝΟΙΟΥ
Μιλάς και μετά γελάς.
Μήλα τρώνε οι αγελάδες.
Στη Γέλα έχει λιακάδα.
Παγκόσμια μέρα ποίησης.
Μετά παγκοσμιοποίηση.
Συνέπεια κορονοϊού.
Μπελάς και πια δε μιλάς.
ΣΤΗ ΛΙΑΚΑΔΑ
Όπου βρίσκεται ο καθένας
εκεί θα εκτίσει την ποινή του
διέταξε ο Καίσαρας.
Όλοι μας τότε
με μια μικρή δικαιολογία
αναζητήσαμε μια θέση
στη λιακάδα.
Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΜΑΓΓΕΛΑΝΟΥ
Με το μυαλό του γεμάτο ατελείς χάρτες
βραχώδη απειλητικά ακρωτήρια
υφαλογενείς μπλε σκούρες θάλασσες
νεφοσκεπείς ουρανούς αλλά και πεντακάθαρους
βραχονησίδες μοναχικές άδεντρες
ταραγμένους ευρύχωρους κόλπους
που στις απόκρημνες ακτές τους
φωλιάζουν φώκιες, γλάροι, αποδημητικά
κι ένα ξεθωριασμένο πορτραίτο του Χριστόφορου Κολόμβου
ο Μαγγελάνος προετοιμάζεται για τον μεγάλο απόπλου
με σκοπό να βρει μιαν άλλην Αμερική
μιαν άλλη γωνιά δόξας και πλούτου στην υδρόγειο.
Αναζήτησε την πυξίδα φυλαχτό του
και γεμάτος αυτοπεποίθηση βροντοφώναξε
μπρος στον καθρέφτη του εκστασιασμένος
αργεί ακόμα ο Γκαγκάριν και ο Άρμστρονγκ
τώρα είναι ο δικός μου καιρός.
Σχολιάστε