Ρυτίδες…
Posted by vnottas στο 10 Μαΐου, 2021
Ποίημα που έστειλε στο Ιστολογοφόρο ο Λευτέρης Μανωλάς. Λίγο -πολύ πάνω στο ίδιο θέμα θα βρείτε μεταφρασμένους στίχους του Μπρασένς εδώ και εδώ
Σε ποιες θάλασσες
αλιεύουν βεβαιότητες
σε ποιες πυρές τις ψήνουν
για να σκληρύνουν;
Από το ποίημα του Απ. Παλιεράκη
«Εκ του πόνου δύο Επετείων του Ιούλη»
*
ΞΕΦΥΛΛΙΣΜΑ ΡΥΤΙΔΩΝ
Του περασμένου χρόνου η
αβροχία
δεν μάρανε της φοινικιάς τα φύλλα
μονάχα
Μα κι εκείνη, του προσώπου σου την
ομορφιά
που οι ρυτίδες πρόωρα το κυριεύσαν
.
Πίσω από τη μια, τα δάκρυα
της έλλειψης, μιας αγκαλιάς
κρυβόταν
Στη διπλανή, το απρόοπτο χάσιμο
της ανέμελης συναναστροφής, τα
χαμόγελα
.
Πώς να ομολογήσεις, για εκείνη την
τραχειά
Από σπάθα Αρχαγγελική
Για την, δίχως αντίο, απώλεια γονιών και
φίλων
Πιο πέρα, σαν δέσμες αναστεναγμών
όσο ρηχές κι αν είναι, ξέρεις
πως δεν πρόκειται να κλείσουν
.
Ήτανε για τα γιασεμιά, που σ’ απέτρεψαν
να μυρίσεις
Ήτανε για τα βλέμματα, που λιποθύμησαν πριν
σε ακουμπήσουν
Ήτανε για τις ηλιαχτίδες που καθρεφτίστηκαν πριν
σε χαϊδέψουν
.
Είναι, πια, για τα δάκρυα
που δεν θα σε δροσίσουν
Παρά στις ξεραμένες τους
όχθες
θα κυλήσουν, να χαθούν
Δίχως τη γεύση τους
στα χείλη σου ν’ αφήσουν.
Οι παπαρούνες ,που άνθιζαν εδώ
αλλού, θα ευδοκιμήσουν . . .
Λευτέρης Μανωλάς
Σχολιάστε